اولین کالای صادراتی مشهد هرکاره است؛ همان سنگی که به دعای امام‌رضا (ع) در بدو ورود به این شهر، برکت یافته است.
غلامرضا یزدانی می‌گوید: سنگ‌ها را اغلب از منطقه بایگ تربت‌حیدریه تهیه می‌کنیم؛ البته در قائن، اطراف مشهد، تربت‌جام، فردوس، نیشابور و... هم یافت می‌شود.
«ابراهیم امیری»، سنگتراش آرامگاه فردوسی در پروژه بازسازی این بنای تاریخی بوده است. ساخت تمام مثلثی‌های تالار زیرین آرامگاه فردوسی(معروف به کله‌قندی‌ها) کار دست حاج ابراهیم است.
در کارگاه کوچک جلیل پورعلی، سنگ‌های قیمتی معدن به سوغات تاریخی مشهد تبدیل می‌شوند.
اکبر ثانی هنرمندی حجار است که سعی می‌کند از کوچک‌ترین قطعه‌های سنگ استفاده کند و ضایعات کمتری دور بریزد.
اوضاع صنایع دستی مشهد هم متأثر از وضعیت کشور است، آن‌طور که به نظر می‌رسد چندان وضعیت جالبی ندارد و کارگاه‌های زیادی روز به روز در حال تعطیل‌شدن هستند.
دیده‌شدن مشهد به‌عنوان یکی از مراکز هنر‌های سنگی در سطح کشور، در علاقه مردم به هنر حکاکی روی سنگ، مؤثر بود. رسانه‌ها هم در معرفی این رشته نقش داشتند.