باوجود سندی قدیمی که می‌گوید متولی وقف از حدود صد سال پیش، سقای دهستانی بوده، ساکنان قدیمی کوچه بهادرخان معتقدند این محدوده دست‌کم صدسال است که به‌نام بهادرخان و تکیه نیز به همین نام شناخته می‌شود.
محبوبه خانم، خواهر شهید منوچهر محمد‌پور حسن‌آبادی می‌گوید: تابستان‌به‌تابستان دلم برای خوردن گیلاس ضعف می‌رود. اما من سر قولم هستم، ۲۶سال است منتظرم برگردد تا با هم دوباره گیلاس بخوریم.
نام رمان، « عیدگاه » است و قصه‌اش از جلو یک قهوه‌خانه و مارگیر‌هایی شروع می‌شود که درصدد ذبح مار هستند تا پوستش را بکَنند و با گوشتش آبگوشت درست کنند! ماجرایی واقعی از عیدگاه دهه‌شصت.
عیدگاه ۶ با تابلوی سروش در گذشته محل استقرار و زندگی یهودیان بود که مردم به آن‌ها جهود (جدید) می‌گفتند و آن‌طور که سیدحسن طباطبایی هشتادویک‌ساله می‌گوید به‌نام جهود‌ها معروف بود.
راسته عیدگاه هم که ابتدای آن بازار پررونقی واقع شده، در گذشته از یک طرف به‌وسیله کوچه حوض نو به محله سرشور و بازار بزرگ و از طرف دیگر به دروازه عیدگاه منتهی می‌شده است.
حاج‌آقا مرتضی روحانی‌ای بود که یک محله پشت‌سرش بود. راهی نماز که می‌شد، افراد پشت‌سر او راه می‌افتادند تا خود مسجد. موقع بیرون‌آمدن هم همه با احترام می‌ایستادند تا ابتدا حاج‌مرتضی بیرون برود.
محمود ضرابی، دربان قدیمی محله عیدگاه ، سومین نسل از خانواده عطارباشی‌های معروف مشهد است. او برایمان از زمانی می‌گوید که صابون‌پز‌های اول محله عیدگاه دروازه‌داران مشهد بودند.