دامپزشک

دکتر کمیل مشایخی، ساکن محله سعدآباد، یکی از این دامپزشک ان است که عشق به حیوانات در او باعث شده است به این حرفه روی آورد.

داریوش بابازاده، جوان دهه شصتی، مدیر اولین بیمارستان تخصصی دامپزشک ی مشهد در خیابان سجاد است.

حیدرعلی مشایخی پیش‌کسوت حرفۀ دام‌پزشکی می‌گوید: تا پیش از شیوع طاعون گاوی، اداره‌ای به نام دام‌پزشکی نداشتیم و بعد از آن، چنین شبکه‌ای ایجاد شد.

نرگس شجاعی بیش از چهل‌سال است در محله امام‌خمینی(ره) زندگی می‌کند و در این سال‌ها برخی از همسایه‌ها او را به‌عنوان فردی دوستدار حیوانات می‌شناسند و بعضی هم خانه او را نقاهتگاه حیوانات معرفی می‌کنند؛ به‌همین‌دلیل هر‌وقت گربه یا پرنده‌ای زخمی پیدا می‌کنند، برای درمان و نگهداری به آنجا می‌برند.

سال87 که وارد دانشگاه شدم بعضی کلاس‌ها عملی بود یا به دامداری می‌رفتیم یا دام‌های کوچک را سر کلاس می‌آوردند. یک روز دامدار بی‌بضاعتی به دانشگاه مراجعه کرد و از بیماری گاوش گفت. خداحفظش کند استادمان آقای رئوفی، فرد بسیار کاربلدی بود. ما را که حدود 25دانشجو بودیم با خودش برد پیش آن دام. معاینه‌اش کرد و همانجا دو آمپول به آن تزریق کرد و بعد حدود نیم‌ساعت، گاوی که کلا زمین‌گیر شده و در معرض تلف‌شدن بود، سر پا شد و رو به بهبودی رفت. آنجا بود که هم از تشخیص و درمان استادم و هم از گریه خوشحالی دامدار منقلب شده بودم .کل سرمایه آن دامدار همین گاو بود و از طریق آن امرار معاش می‌کرد.

قدیم در هر محله و خیابانی صدای پرندگان به گوش می‌رسید اما اکنون فقط در پارک‌ها می‌توان آن‌ها را مشاهده کرد. علت اصلی آن نیز آلودگی هوا و کم‌بودن فضای‌سبز است. از تمام محلات به ما مراجعه می‌کنند. مناطق پایین‌شهر بیشتر پرنده نگه می‌دارند و مناطقی مانند محله سجاد به نگهداری از حیواناتی مانند سگ و گربه علاقه‌مند هستند.این بخشی از روایت داریوش بابازاده درباره دنیای حیوانات و پرندگان است.