فاطمه خوش‌دوست یکی از بانوان ترکمی ساکن محله مهرآباد مشهد است. او از نه سالگی پای دار قالی نشسته و هر قالیچه گویی صندوق خاطرات‌اش است.
فاطمه خوش‌دوست از نه‌سالگی پشت دار قالی نشسته و خاطراتش را با تار‌های ابریشم گره زده است.او می‌گوید: برای من قالی زنده است و با هر رجش خاطره‌ای دارم. هرروز پای دار می‌نشینم و چه شاد باشم و چه غمگین!
کریم کاظمی مجموعه‌دار فرش‌های بلوچی می‌گوید: هر کدام از طایفه‌های بلوچ طرح و نقش مخصوص به خودشان را داشته اند و فقط همان طرح را روی دست بافته هایشان پیاده می‌کردند.
ناصر الله‌وردی و همسرش تکتم قائناتی کارگاه قالی‌بافی و تابلوفرش را راه‌اندازی کرده‌اند و در ماه حدود ۹۰ کارآموز و ۲۵۰ بافنده فعال دارند.
چند‌سالی است که هنرجویان نازآفرین، دختران توان‌یابی هستند که علاوه‌بر دست‌ورزی، با یادگیری گلیم و قالی، هم مهارت‌هایشان را افزایش داده‌اند و هم به درآمدزایی رسیده‌اند.
سهیلا هاشمی‌نژاد ساکن محله شهید بهشتی می‌گوید: به‌خاطر علاقه زیادم به هنر در کنار عکاسی هر کجا که می‌رفتم، اگر بافت مخصوصی داشتند، سعی می‌کردم از مردم همان منطقه یاد بگیرم.
خدیجه رمضانی، بانوی کارآفرین محله طلاب است. او به دختران زیادی بافت تابلوفرش را به صورت رایگان آموزش داده و می‌گوید: «هر گرهی که می‌زنم، گرهی از زندگی‌ام باز می‌شود.»