سبحان می‌گوید: دوستم دانیال، ووشوکار بود. یک روز گفت «بیا برویم به باشگاهی که من در آن تمرین می‌کنم.» دیدم و ثبت‌نام کردم. در مسابقات کشوری بعد‌از شکست حریفانم، مدال طلا را به دست آوردم.
«علی دامغانی» این اطمینان را دارد که اگر با استادش قالی‌شویان آشنا نمی‌شد، اکنون در سن بیست‌سالگی در دانشگاه فردوسی رشته فیزیک را نمی‌خواند و مسیر دیگری را می‌رفت.
این قهرمان کشوری می‌گوید: مسابقات بعدی ما احتمالا حدود ۶ ماه دیگر باشد. البته آن موقع من ۱۱ ساله می‌شوم و رده سنی‌ام بالاتر می‌رود. مربی‌ام می‌گوید که باید قوی‌تر شوم.
این ورزشکار موفق از شش‌سال قبل رشته کیک‌بوکسینگ را انتخاب کرده و در این مدت ۱۰ مدال طلای استانی و یک طلای کشوری به دست آورده است. او امید دارد همراه با این تیم به المپیک برود و از مدال‌آوران باشد.
مهسا پورعلی می‌گوید: من در اطرافم زیاد دارم کسانی را که آیه‌یأس می‌خوانند و می‌گویند کاراته برای دختر‌ها خطرناک است، این رشته خشن است و با لطافت دختر‌ها جور نیست.
امیرعلی فدائی ورزش کیوکوشین‌ریو را از سه‌سال قبل شروع کرده و دراین مدت، شش‌مدال رنگارنگ مسابقات استانی کسب کرده است. او سابقه حضور در مسابقات کشوری را نیز دارد.
علی‌اکبر روحی‌گل‌خطمی می‌گوید: از دوازده‌سالگی با تشکیل کانون، محوریت اصلی کار‌ها را در حوزه کتاب قرار دادیم و دو سال بعدِ آن هم با تشکیل هیئت مذهبی سیدالشهدا (ع)، برنامه‌های هیئت و کانون را با هم مدیریت می‌کردم.