کوچه شیخ صدوق۲، از فرعیهای طبرسی۴۰ به شمار میرود که نهفقط بهدلیل میانبربودن بهسمت خیابان مجلسی غربی و نیز سرسبزی کوچه، بلکه بهدلیل جانمایی کاربریهایی ویژه مهاجران افغانستانی، روزانه اتباع بسیاری در آن تردد میکنند.
کوچه شهیدطالبی (توس یک) در گذشته به «کوی زرگران» معروف بود و شصتسال قبل در این محدوده، زمینها و باغات آستان قدس رضوی قرار داشت. از پنجاهسال پیش، بهتدریج مسکونی شد و نخستین ساکنانش، کارگران آستان قدس رضوی بودند.
معصومه امیری، خاطرات خوشی از کوچه آموزگار ۷۴ دارد؛ کوچهای که روزگاری به «کوچه دوستی» معروف بود. از روزهایی یادش است که نه از بولوار آموزگار خبری بود و نه بولوار معلم. نشانیدادن هم اینطور بود؛ بعد از آمادگاه میثم، خانهای با پنجره حصیری!
اوایل دهه ۷۰ که ساکنان کوچه اندیشه ۷۱ اولینبار در این معبر ساکن شدند، هنوز درست نمیدانستند که مرز بین کوچهها و خیابانهایشان کجاست و بیشتر خانهها نیمهکاره بود.نه لولهکشی آب بود و نه برق و گاز.
مهمترین تغییرات کوچه پاچنار در سالهای پس از پیروزی انقلاب اسلامی تاکنون، همان ساختوسازهای کوچک و بزرگ فراوان این محدوده است که آن را به محدودهای تبدیل میکند که بسیاری از پلاکهای آن بهعنوان واحدهای اقامتی رسمی یا غیررسمی توسط زائران مورد استفاده قرار میگیرد.
طعم بستنیهای حاجاصغر غفوریان، حالا به هویت مشهد گره خورده است، هر زائری که به این شهر میآید کنار زیارت حتما سری هم به بستنی دقت طلاب میزند.
خیابان شهیدثنایی ۳ که به نام شهیدمحمدعلی محمدیبروانلو مزین شده است. این معبر قدیمی از سال ۱۳۶۰ جزو محدوده شهری محسوب میشود و پیش از آن بهصورت باغهای میوه و زمینهای کشاورزی بوده است.