ناصرالدین شاه قاجار دوبار عزم زیارت می‌کند و در هر دو نوبت، شرح این پابوسی را می‌نویسد؛ شرحی که درقالب سفرنامه است، اما در روزنامه‌ای به نام «اردوی همایون» چاپ می‌شود.
وقتی که اجازه حضور چند باستان‌شناس در اطراف حرم برای کاوش صادر می‌شود، این تجربه، دریچه‌ای مهیج و تاریخی به روی آن‌ها می‌گشاید.
حسین طوفانی منزلش را دراختیار زائران قرار می‌دهد تا آن‌ها که کیلومتر‌ها پیاده آمده‌اند، زمانی را در خانه‌اش استراحت کنند و با انرژی دوباره به راهشان ادامه بدهند.
بیشتر زائران پیاده با وجود اینکه عمرشان زیاد است، حتی یک‌بار هم طعم شیرین زیارت را نچشیده‌اند و مسجد «صاحب‌الزمان» به‌عنوان میزبان این فرصت را برایشان فراهم کرده است.
در گذشته هر محله یا طایفه‌ای، هیئت عزاداری خاص خود را داشت. مقصد همه هیئت‌های عزاداری، حرم امام‌رضا (ع) بود.
کتابخانه سیار و تلفنی آستان‌قدس‌رضوی، دسترسی شما را به گنجینه کتابخانه حرم ممکن می‌سازد، آن‌هم در منزل خودتان.
همه سرپا ایستاده اند و فرزندانشان را سردست گرفته اند. خواندن لالایی برای شش ماهه امام حسین (ع) که شروع می‌شود، جمعیت صدا به گریه بلند می‌کند.