محمد دهقان، مربی ورزش صبح‌گاهی بوستان نیلوفر آبی

همه‌چیز برای او با یک برگه شروع شده که در آن تصویر چند حرکت نرمشی به همراه توضیحاتش درج شده است. تاکید پزشک معالجش بر انجام این حرکات نرمشی و هشدار او که «اگر با این کار، آرتروز شدید گردنش بهتر نشود، باید آن را به تیغ جراحی بسپرد»، او را وامی‌دارد که از همان روز، حرکات نرمشی و ورزشی را به‌صورت مستمر انجام دهد.

حرکاتی که سال‌های مدیدی است استمرار یافته و موجب شده است محمد دهقان، شهروند هفتادوچهارساله محله حجاب، هر روز صبح بیش از ۵۰ شهروند قاسم‌آبادی را در بوستان نیلوفرآبی دور خود جمع کند و بی‌هیچ چشمداشت مالی، با آنان نرمش کار کند. این مربی ورزش، دقایقی پس از نرمش را به خنده‌درمانی اختصاص می‌دهد که با استقبال گروه ورزشی نیلوفرآبی روبه‌رو شده است.


- ورزش را دوست داشتید یا فقط برای به‌دست آوردن سلامتی‌تان به سمتش رفتید؟

من از دوران جوانی، ورزش والیبال را دوست داشتم و اوقات‌فراغتم را با آن پر می‌کردم.

- والیبال را حرفه‌ای کار می‌کردید؟

آن زمان از ورزش اصولی و به‌خصوص نرمش و ورزش همگانی چیزی نمی‌دانستم و فقط برای تفریح و پر کردن وقتم، والیبال بازی می‌کردم و همیشگی نبود. بعد هم که زندگی و انجام وظایف کاری در ارتش دغدغه‌ام شد، جست‌وخیز خودم را ادامه دادم و مثل خیلی‌ها بی‌تحرک نبودم.

- ماجرای وارد شدنتان به وادی ورزش همگانی و نرمش صبحگاهی را برایمان بگویید.

۱۲ سال است در قاسم‌آباد زندگی می‌کنم. سه سال اول، جسته‌وگریخته، برای پیاده‌روی به بوستان ملت می‌رفتم و مثل همه ورزش می‌کردم، اما بعد از این مدت با اینکه تحرک هم داشتم، دچار گردن‌درد شدیدی شدم و به پزشک مراجعه کردم.

دکتر گفت آرتروز شدید گردن دارم و به من، یک برگه داد که روی آن، شکل ۶ حرکت ورزشی کشیده شده بود و توضیحاتی هم کنار هر عکس بود. دکتر گفت یک ماه این تمرین‌ها را به‌دقت انجام بده؛ اگر افاقه نکرد، باید جراحی کنی. من هم هر روز به‌دقت تمرین‌ها را انجام دادم که دردش کمتر و بعد از یک ماه نیز، کاملا درمان شد؛ البته سال‌های خیلی قبل‌تر که جوان بودم، به‌دلیل اتفاقی که برایم افتاد، به تاثیر ورزش پی برده بودم.

- چه اتفاقی؟

یک روز، وسط خیابان کمرم گرفت، به‌طوری‌که نمی‌توانستم حرکت کنم و مردم مرا به بیمارستان رساندند. دکتر‌ها گفتند آرتروز کمر دارم و ۱۰ جلسه فیزیوتراپی، حالم را کمی بهتر کرد. تا مدتی با عصا راه می‌رفتم، حتی این عصا در جبهه هم همراه من بود؛ چون نمی‌توانستم مثل یک انسان سالم راه بروم و می‌لنگیدم. همان زمان‌ها کتاب آرتروز پروفسور بنایی را که کتاب جامعی است، خریدم و اطلاعاتم را در این زمینه که ورزش چگونه بر روی اندام‌های اسکلتی تاثیر می‌گذارد، افزایش دادم.

- چند سال است در بوستان نیلوفرآبی، ورزش صبحگاهی انجام می‌دهید؟

هشت سال پیش این بوستان در محل سکونتم ساخته شد و با اینکه امکانات و شکل فعلی را نداشت، از همان موقع، دیگر به بوستان ملت نرفتم.

- گروهتان را چطور تشکیل دادید؟

اوایل به‌تنهایی نرمش می‌کردم. بعد با یک نفر دیگر آشنا شدم که او هم در ورزش، خیلی جدی بود و دو نفر شدیم. به‌مرور افراد اضافه شدند و گروه تشکیل شد.

- الان چند نفرید؟

حدود ۵۰ نفر که بیشترشان آقایان بین ۴۰ تا ۵۰ سال هستند.

- از آنجاکه انجام حرکات ورزشی خاص برای خانم‌ها، در مکان‌های عمومی، مطابق با شئون اسلامی ما نیست، چه راهکاری را برای حضور بانوان در این فعالیت گروهی به‌کار گرفته‌اید؟

خانم‌ها پشت سر آقایان و از فاصله‌ای دورتر، در محیطی که با درخت استتار شده است، تمرین‌ها را انجام می‌دهند و خداراشکر، تاکنون مشکلی در این زمینه پیش نیامده است.

- تمرین‌ها را چه ساعتی انجام می‌دهید؟

برای اینکه کارمندان و افراد شاغل به کار و زندگی خود برسند، زمان تمرین‌ها را بین ۶ تا ۷ صبح، قرار داده‌ایم. الان هم که در ماه مبارک رمضان هستیم، ساعت تمرین را بین ۱۰ تا ۱۱ شب قرار داده‌ایم که البته استقبال بسیار کمی از این زمان شده است.

- همان‌طور که می‌دانید، اگر ورزش، اصولی انجام نشود، خطر‌هایی به‌دنبال دارد و ممکن است وضعیت افراد بیمار را وخیم‌تر کند، برای این معضل، چه راهکاری اندیشیده‌اید؟

پیش از شروع نرمش، با صدای بلند اعلام می‌کنم که تمرین‌های ما برای افرادی است که بیماری خاصی ندارند. گاهی هم افراد به‌صورت خصوصی به من مراجعه می‌کنند و می‌گویند فلان بیماری را دارم که به آن‌ها تذکر می‌دهم کدام حرکات را انجام ندهند.

- در نرمش‌هایی که انجام می‌دهید، روی چه نکاتی تاکید می‌کنید؟

تقویت عضلات گردن، زانو، کمر و مچ پا.

- علت دوام و اتحاد این گروه ورزشی چیست؟

مردم معمولا به فعالیت‌های گروهی علاقه دارند و جذب آن می‌شوند. تهیه لباس ورزشی یک‌شکل که با هزینه خود اعضا انجام شده و موسیقی مناسب ورزشی نیز در این قضیه تاثیر گذاشته. گذشته از این، برنامه خنده‌درمانی نیز باعث جذب اعضای گروه شده است.

- برنامه خنده‌درمانی را کی انجام می‌دهید؟

بعد از نرمش، در حد یکی‌دو دقیقه با صدای بلند می‌خندیم. خیلی‌ها هم که خنده‌شان نمی‌آید و جدی‌تر هستند، به‌خاطر خاصیت واگیردار بودن خنده، می‌خندند و این معجزه خنده است.

- یک خاطره تعریف کنید.

اردیبهشت امسال، شهردار منطقه ۱۰ در برنامه ورزشی ما شرکت و از من و دو کمک‌مربی دیگر، تقدیر کردند که خاطره خوبی شد. همان روز صداوسیمای خراسان رضوی هم، برنامه ما را به‌صورت زنده پخش کرد.

- مشکلی هم در هنگام تمرین دارید که نیاز به رفعش باشد؟

ما درخواست داریم در گوشه‌ای از بوستان، کانکسی برای تعویض لباس و آویزان کردن آن بگذارند؛ چون بچه‌های گروه مجبورند در سرما و گرما و برف و باران، لباس خود را در یک گوشه از بوستان درآورند و لباس ورزشی بپوشند و، چون جایی برای آویز وجود ندارد، معمولا آن را روی زمین می‌گذارند.


* این گزارش چهارشنبه، ۹ تیر ۹۵ در شماره ۲۰۲ شهرآرامحله منطقه ۱۰ چاپ شده است.