تار و پود امیدواری

فاطمه کاظمی از آن‌دسته نوجوان‌های خوش‌ذوق محله گلشور است که عاشق هنر است، آن‌هم از هر نوعش. تابستان سال گذشته با بافتن تابلوفرش توانست در جشنواره فرهنگی و هنری امید فردا ویژه دانش‌آموزان شرکت کند. اثر هنری فاطمه به مرحله استانی رسید و این موضوع انگیزه‌اش را برای ادامه‌دادن هنر بیشتر کرد. با فاطمه چهارده‌ساله به‌عنوان یک هنرمند نوجوان گپ زدیم.

- بین این‌همه هنر چرا قالی‌بافی را انتخاب کردی؟

به کار‌های هنری علاقه دارم. قبل از قالی‌بافی، عروسک‌بافی و نقاشی روی سفال را انجام می‌دادم و از چهارپنج سال پیش با قالی‌بافی آشنا شدم. البته در مدرسه آشنایی‌ام بیشتر شد.

- از چه زمانی علاقه‌مندی‌ات را جدی گرفتی؟
سال گذشته معلم هنرمان پیشنهاد داد یک تابلوفرش ببافم. معلم باذوقی بود و می‌خواست کار‌های مختلف هنری را امتحان کنیم. کلی وقت می‌گذاشت و به ما یاد می‌داد و علاوه بر این، تشویقمان هم می‌کرد و این موضوع انگیزه ما را هم بیشتر می‌کرد که اوقات‌فراغتمان را پای این کار بگذاریم. 

- قالی‌بافی کار سختی نیست؟
اوایل فکر می‌کردم کار خیلی سختی است و شاید نتوانم از پس آن بربیایم، اما مدتی که گذشت، دیدم نه آن‌قدر‌ها هم دشوار نیست و کم‌کم به آن علاقه‌مند شدم، طوری که وقتی پای آن می‌نشستم، برخلاف روز‌های اول که مدام به ساعت نگاه می‌کردم، دیگر گذشت زمان را احساس نمی‌کردم.


- چطور شد در مسابقه شرکت کردی؟
کار بافتن را از تابستان سال گذشته شروع کردم و تا آخر شهریور تمام کردم. این تابلوفرش اولین کارم بود و روی آن طرح یک میز و گلدان بافته شده است که سعی کردم کار خوبی از آب دربیاید و البته به‌دلیل ابعاد کوچکش به آن دارچوبک می‌گویند. وقتی متوجه برگزاری جشنواره دانش‌آموزی شدم، تصمیم گرفتم در آن شرکت کنم و خوش‌حالم از این طرح استقبال شد.


- تابه‌حال ناامید شد‌ه‌ای؟
یادم هست از همان ابتدا با تکه‌پارچه‌هایی که بعد از خیاطی‌های مادر اضافه می‌آمد، عروسک درست می‌کردم. آن‌ها را با ذوق به مدرسه می‌بردم. دوست داشتم در مسابقه شرکت کنم، ولی آن‌ها انتخاب نمی‌شدند و من هم کم نمی‌آوردم و ناامید نمی‌شدم. من از این چیز‌ها ناامید نمی‌شوم. بار‌ها کارهایم را در بازارچه پایان سال مدارس برای فروش گذاشته‌ام.

‌
- می‌خواهی کدام رشته تحصیلی را ادامه بدهی؟
هنر. دوست دارم معلم هنر باشم.