کوچه پشت قلعه

شاید در نگاه نخست، کوچه مصلی‌۳۹ یک کوچه کاملا معمولی به نظر برسد که با مشکلات خاص خود دست‌و‌پنجه نرم می‌کند؛ مثل نداشتن فضای سبز و امکانات ورزشی. ظاهر این کوچه چیز بیشتری تحویل نمی‌دهد، اما ساکنان قدیمی‌اش حرف‌های بسیاری برای گفتن دارند.

از دو نهر جاری این کوچه می‌گویند که یکی به‌سمت شهرک شیرین و دیگری به‌سوی کوی کارمندان روانه می‌شد، از گودال بزرگ ابتدای این گذر که محل ریختن برف‌ها در زمستان و رختشویی اهالی محله در تابستان بوده است. هر‌چه هست، هنوز قدیمی‌هایش آن را به اسم گذشته‌اش، «کوچه پشت‌قلعه» صدا می‌زنند.

مسجد و حسیـنیه المهدی (عج)، قدیمی‌ترین مسجد محمدآباد، با بیش‌از صد‌سال عمر در این کوچه قرار گرفته است و سال‌۱۳۹۲ از نو ساخته شد.

پل عابر پیاده ابتدای این معبر دو ماه است که خراب و به حال خود رها شده است و مو‌سپید‌های محله برای عبور از خیابان، قید عبور از پل هوایی را می‌زنند.

شاگردان قدیمی دبستان ناصرخسرو از بی‌سر‌وسامانی و مخروبه‌شدن مدرسه ایام کودکی‌شان و بی‌مهری مسئولان به آن گلایه‌مندند.

یکی از یادگار‌های این گذر، تک‌درخت توت کج‌شده صدساله‌ای است که هنوز هم کام رهگذران را با توت‌های اندک آبدارش شیرین می‌کند.