قهرمان‌پروری «قرقی» روی تنها تشک ورزشی محله!

فرمول موفقیت گاهی ساده و کاربردی تر از چیزی است که تصور می کنید و با سرعتی باورنکردنی در دستان افرادی قرار می گیرد که دو عامل اساسی و کاربردی «نیروی اراده» و «آموزش» را سرلوحه خود قرار می دهند. 

میلاد عاطفی پور چهارده ساله می تواند الگوی مناسبی برای نوجوانانی قرار گیرد که کم بودن برخی از امکانات باعث می شود تلاش نکنند. میلاد سراسر تابستان را صبح تا شب کار می کرده است تا بتواند درس بخواند. حالا هم درس می خواند هم سخت ورزش می کند. نوجوان پرانگیزه منطقه ما در محله قرقی با تلاش و تمرینات جدی ای که داشته، توانسته است تنها پس از شش ماه فعالیت در رشته ورزشی دی هانکیدو به مقام نایب قهرمانی استانی دست پیدا کند. او و خانواده اش ساکن محله قرقی هستند و یکی از آرزوهای بزرگش این است که آن قدر پول پیدا کند که بتواند خانواده اش را به سفر زیارتی کربلا بفرستد.

شروع کار با یک مربی حرفه ای

میلاد که این رشته ورزشی را برای گذراندن اوقات فراغت انتخاب کرده است، می گوید: از اول امسال این رشته را شروع کردم. اوایل برای اینکه ورزش رزمی را دوست داشتم دی‌هانکیدو را انتخاب کردم اما کم کم به آن علاقه مند شدم. البته تشویق ها و دلگرمی های مربی خوبم استاد مجید جعفری که خیلی زحمت می کشد بی اثر نیست. 

او ادامه می دهد: پیگیری تمرین های حرفه ای در کنار تشویق خانواده ام باعث شد برای مسابقات آمادگی لازم را به دست بیاورم و در دو مسابقه استانی که تابستان برگزار شد رتبه به دست آوردم. 

میلاد عاطفی پور که به تازگی نایب قهرمانی استانی را در شهرستان تربت جام کسب کرده است حال وهوای مسابقات را این گونه توصیف می کند: رقبا با تجهیزات کاملی حاضر شده بودند در حالی که ما با حداقل امکانات به این مسابقات اعزام شده بودیم. دیدن این وضعیت باعث نگرانی ما برای مبارزه با آنان شده بود اما تأکید آقای جعفری برای افزایش تمرکزمان در مبارزات باعث شد مسابقات قابل قبولی برگزار کنیم.

ورزش در کنار کار و تحصیل

برای میلاد، ورزش در کنار همه ابعاد زندگی معنا پیدا می کند. درس، کار و زندگی حوزه هایی هستند که مورد توجه او قرار دارند. تعریف می کند: تا قبل از شروع مدارس، از 7 صبح تا 7 شب سر کار بوده ام و پس از کار، نوبت ورزش بود که تا 9 شب تمرین می کردم. 

دوست دارم هرچه زودتر بزرگ شوم و خانواده ام را به زیارت کربلا بفرستم

هم اکنون با شروع سال تحصیلی علاوه بر درس و ورزش، مثل قبل باید در هزینه ها به خانواده خود کمک کنم و این هم بخشی از وقتم را می‌گیرد. میلاد در کنار فکر به موفقیت های ورزشی و تلاش برای رسیدن به آن در آینده یک آرزوی زیبا هم دارد که نشان از علاقه زیادش به کانون خانواده است. می گوید: دوست دارم هرچه زودتر بزرگ شوم و خانواده ام را به زیارت کربلا بفرستم.

نبود فضای ورزشی مناسب

لابه لای صحبت های میلاد، کمبودهای فضاهای ورزشی در محدوده حاشیه شهر پیدا می شود وقتی تعریف می کند؛ باشگاه شهید زارعی که من در آن تمرین می کنم در گوشه ای از یک سالن ورزشی پرورش اندام است و تنها یک تشک ورزشی دارد و من و بچه های دوستدار ورزش باید در آن تمرین کنیم.