محمدجواد یزدانی بازیکن مستعد محله وکیلآباد است. او در سایه حمایتهای پدر و تلاشهای خودش مقام بهترین بازیکن فوتبال باشگاههای مشهد را درسال 1398 به دست آورده است.
حمایتهای پدر در علاقه و ورود من و برادرم (ابوالفضل یزدانی) به ورزش فوتبال تأثیر زیادی داشت، پدرم کارمند بیمارستان 17شهریور بود، بعد از آمدن از سرکار با وجود خستگی زیاد ناشی از کار روزانه، هر روز حداقل یک ساعت با ما فوتبال بازی میکرد. او در همه مسابقاتی که من و برادرم حضور داشتیم حاضر بود و ما را تشویق میکرد. تحت تأثیر همین حمایتها و تمرینات من و برادرم به ورزش فوتبال علاقهمند شدیم و درحال حاضر حرفهای و زیرنظر مربیان مجرب در راه موفقیت گام برمیداریم.
بله، من بازیکن تکنیکی هستم، در دوران ابتدایی زمانی که در مدرسه شاهد(استادشهریار) درس میخواندیم، به عنوان تکنیکیترین بازیکن فوتبال، ناحیه آموزش و پرورش ناحیه 6مشهد انتخاب شدم. همچنین سال 1398 در جریان رقابتهای لیگ دسته اول مشهد که با قهرمانی تیم ما(پرسپولیس مشهد) همراه بود، عنوان بهترین بازیکن فوتبال باشگاههای مشهد را نیزکسبکردم، از طرفی در نهمین المپیاد ورزشی محلات مشهد درسال 1397رتبه بازیکن برتر فوتبال منطقه9شهرداری را به دست آوردم.
گل زیاد زدهام، اما بهترین گل را وارد دروازه تیم ابومسلم کردهام، کمی از میانه میدان رد شدم، دو سه بازیکن حریف را پشت سرگذاشتم و از همان جا توپ را شوت کردم که با کمال تعجب، گل شد. بعد از به ثمر رساندن این گل سراز پا نمیشناختم بهطوی که سمت پرچم کرنر رفتم و آن را از زمین کنده و دور سرم چرخاندم. همین حرکت باعث شد تا داور به من کارت قرمز نشان داده و از زمین مسابقه اخراج شوم. اگر درآن بازی به واسطه این کار تیم ما ضربه میخورد هیچ وقت خودم را نمیبخشیدم.
دوست دارم لژیونر بشم، کار سختی است، میدانم، اما آرزو است دیگر و آرزو بر جوانان عیب نیست. بعضی شبها خوابش را میبینم، اینکه در تیم پاریسنژرمن بازی میکنم، بچهها به من میگویند مسی ولی من عاشق نیمار هستم. توی فوتبالیستهای ایرانی هم بازی خداداد را میپسندم چراکه او هم مانند من مشهدی است و از حاشیه شهر و با دستان خالی به افتخار رسیده است.
من در محله وکیلآباد متولد شدهام، همین جا زندگی کردهام، درس خواندهام و فوتبال بازی کردهام.همه خاطرات کودکی من در کوچه و پسکوچههای این محله قدیمی شکل گرفتهاست و اینجا دوستان خیلی خوبی دارم که از برادر هم به من نزدیکتر هستند. همه آنها برای همیشه در قلب من خواهند ماند و هیچ ربطی به آینده فوتبال حرفه ای من ندارد.وکیل آباد خانه اول و آخر من است.