رزمی‌کار کوچک و بلندپرواز

نویسنده

سحر نیکوعقیده

یک‌سال بیشتر نیست که پا به این مسیر گذاشته، اما در همین مدت کوتاه سه مدال کسب کرده است. آخرین مدالش هم برمی‌گردد به مسابقات کشوری دفاع نوین بانوان که فدراسیون ورزش‌های رزمی برگزار کرد. او در این مسابقات موفق به کسب مدال طلا شد که یکی از اهداف و آرزوهای زندگی‌اش بود. ستایش رحیمی‌دهسوری رزمی‌کار یازده‌ساله شهرک شهیدباهنر است که با همین سن‌وسال کم، تجربه فراوانی در رشته دفاع‌شخصی دارد؛ تجربیات و خاطراتی که قرار است برایمان تعریف کند.

ستایش رحیمی‌دهسوری رزمی‌کار یازده‌ساله شهرک شهیدباهنر است که با همین سن‌وسال کم، تجربه فراوانی در رشته دفاع‌شخصی دارد؛ تجربیات و خاطراتی که قرار است برایمان تعریف کند.

تمرین روزانه و مداوم

همه‌چیز برای او از سالن ورزشی فرهنگ‌سرای غدیر شروع شد؛ وقتی که همراه مادر و خواهر کوچکش به اینجا پا گذاشتند تا در یکی از کلاس‌های تابستانی شرکت کنند. ستایش اما غرق تماشای تمرین دختران رزمی‌کار فرهنگ‌سرا شد و همان لحظه مجذوب ورزش رزمی شد و در رشته دفاع‌شخصی ثبت‌نام کرد.

مریم شفیعی‌پور، مربی ستایش، از همان ابتدا متوجه استعداد و علاقه او به این رشته شد و حسابی حمایتش کرد. ستایش از آن روزها می‌گوید؛ روزهایی که دست‌کم سه‌چهار ساعت تمرین می‌کرد: هرروز به باشگاه می‌آمدم و سخت تمرین می‌کردم. حتی وقتی به خانه می‌رفتم، لباس رزمی‌ام را درنمی‌آوردم. خانه ما کوچک است و فضای کمی دارد، اما در فضای کوچک اتاق تمرین می‌کردم و بعد از یک ساعت تمرین به سراغ درس و مشق‌هایم می‌رفتم.

با همه توانم جنگیدم

همه این تمرین‌ها و تلاش‌های بی‌وقفه چند ماه بعد نتیجه داد و ستایش در مسابقات باشگاه‌های مشهد در رده سنی خودش موفق به کسب مدال طلا شد؛ اولین مدال زندگی‌اش که آن را شیرین‌ترین مدالش می‌داند: استرس زیادی داشتم و همه توانم را گذاشته بودم تا مقام اول را به دست بیاورم. با جان و دل مسابقه دادم. از نفس افتاده بودم، اما از جنگیدن دست نکشیدم و سرانجام توانستم قهرمان این دوره از مسابقات شوم.

اما همه‌چیز به اینجا ختم نشد و چندماه بعد ستایش دومین مدال زندگی‌اش را به دست آورد؛ مدال برنز هیئت رزمی استان خراسان‌رضوی.

این تازه اول راه است

هدف بعدی ستایش کسب مدال در مسابقات کشوری بود. رؤیایی که خیلی زود محقق شد. او در هفته‌های پایانی سال١٤٠٠ در مسابقات دفاع نوین بانوان کشور، موفق به کسب مدال طلا شد؛ مدالی که همیشه آرزویش را داشته است. می‌گوید: آن روز با چند حریف قدر از شهرها و شهرستان‌های مختلف مبارزه کردم. حریف‌ها همه قوی بودند و شکست‌دادنشان سخت بود، اما به خودم قول داده بودم که مدال طلا را بگیرم.

از ستایش درباره تصویری می‌پرسم که از خودش در آینده ترسیم کرده است. می‌فهمم که همه آرزوهایش در ورزش رزمی خلاصه می‌شود: این تازه اول راه است. آرزوهای زیادی دارم که مطمئنم به آن‌ها می‌رسم. مهم‌ترینشان هم کسب مدال طلا در مسابقات بین‌المللی است.

لینک کوتاه