منطقه ۵

منطقه ۵

همسایگان میهمان‌نواز

گلشهر یکی از بخش‌های حاشیه‌ای و پرتراکم منطقه ۵ است که در ۴ دهه گذشته جمعیت زیادی از مهاجران افغانستانی را در خود جا داده و اکنون بزرگ‌ترین محله مهاجرنشین ایران است. فراوانی رستوران‌ها و لباس‌فروشی‌های افغانستانی موجب شده «گلشهر» به عنوان یک جاذبه گردشگری در مشهد شناخته شود. «شلوغ‌بازار گلشهر» از خیابان‌های مهم این منطقه است. برگزاری بازی‌های گروهی چون: بادبادک‌بازی، چوب دنده، فوتبال و... در این منطقه به جذابیت‌های آن افزوده است. 
خیابان سرخس (شهدای فاطمیون) که فعال‌ترین راسته مشاغل سنتی و قدیمی مشهد است و ۲ میل کوره آجرپزی با قدمت بیش از ۷۰ سال که ثبت ملی شده، هویتی تاریخی به این منطقه می‌دهد. زمین‌های بایر و رهاشده یکی از معضلات جدی این منطقه به‌شمار می‌آید که مشکلاتی ازجمله حضور معتادان، ایجاد گردوغبار و بیماری‌های مختلفی را به‌همراه داشته است.  شهرداری منطقه ۵ سال ۱۳۷۴ شکل گرفته و در مساحت ۱۴۳۸ هکتاری آن ۱۷۶ هزار نفر زندگی می‌کنند.

روایت شیر مردان ایستگاه آتش‌نشانی ۱۸
ایستگاه ۱۸ آتش‌نشانی محله شهیدآوینی، ایستگاهی کوچک است که شیرمردانی بزرگ، در آن حضور دارند، آتش‌نشانانی که ۸۰ درصد عملیات‌های نجات منطقه را به‌تنهایی انجام می‌دهند.
ورزشکار محله آوینی مشهد، بدون حامی قهرمان شد
حسن رضادادی از آن دسته قهرمانانی است که در سکوت، افتخارآفرین می‌شوند. او بدون حامی، مسیر پرپیچ‌وخم قهرمانی و ایستادن بر سکوی اهدای مدال جهانی را طی می‌کنند.
برادران شهید پیروی بر زمین نماندن تفنگ برادر راهی جبهه شدند
عباسعلی اولین شهید خانواده پیروی است که در هجده‌ سالگی راهی جبهه شد. همو هم بهانه رفتن جعفر و محمدعلی به جبهه بود، بهانه‌ای که در جمله «نمی‌خواهیم تفنگ برادرمان روی زمین بماند» خلاصه می‌شود.
مجتبی افتخاری آرزو دارد همه قصه‌های کلام خدا را بشنوند
مجتبی افتخاری حافظ و دارنده افتخارات بسیاری در رشته حفظ و ترتیل‌خوانی قرآن است و در مسابقات مختلف ترتیل و حفظ قرآن چندین رتبه دارد.
شروع هفته با دوره قرآن
اولین شنبه‌های هر ماه، بی‌بی‌فاطمه حسینی، میزبان جمع قرآنی‌ای است که قرار گذاشته‌اند ماه و هفته خود را با ذکر خدا و نام و یاد اهل‌بیت (ع) آغاز کنند؛ دورهمی‌ای که هر هفته در خانه یکی از اعضای جلسه برگزار می‌شود.
پیرمرد دوچرخه‌سوار محله مهدی‌آباد
دوچرخه غلامرضا مرادی از جوانی همدم و همراه همیشگی او بوده و حتی گواهینامه دوچرخه می‌گیرد. او می‌گوید: «آن زمان همه دوچرخه ۲۸ سوار می‌شدند و چیز دیگری جز آن وجود نداشت.»
فتح دماوند با دو دست!
«مرتضی عبدی» از یک‌سالگی به دلیل تب و تشنج، دچار معلولیت جسمی می‌شود. بعد‌ها و پس از آشنایی با مرکز فیاض‌بخش، به ورزش رومی‌آورد و در لباس یک کوهنورد می‌شود فاتح قله دماوند و شیرکوه.