۱۸ اردیبهشت سال ۱۲۵۶ خورشیدی، امیر قاین که قصد داشته است به سمت مشهد بیاید، در بیرون شهر از شدتگرما زمینگیر میشود و به ارضاقدس نمیرسد.
مشکل بیآبی در خرداد سال ۱۳۲۸، صدای یکی از خبرنگاران را درمیآورد و خطاب به نصیرزاده که یکی از سرمایهداران مشهد است، مینویسد «با اینکه در فروردین و اردیبهشت با باران فراوانی روبهرو بودیم، ولی مشهدآب ندارد».
خشکسالی و افزایش قیمت علوفه باعث شدهاست برخی از اهالی قرقی عطای دامداری را به لقایش ببخشند.
محمد افضلی، بزرگ قبیله میگوید: سالهای قبل در اطراف روستای صالحآباد چادر میزدیم تا دامهایمان از علفزارهای سرسبز آن اطراف تغذیه کنند. اما سهسال است که قحطی و بیآبی امانمان را بریده.
سعید محمدزاده، حالا بهعنوان پژوهشگر و محقق برتر در حوزه کشاورزی و محصولات گلخانهای ابتکارات و پژوهشهای محققانه بسیاری انجام داده است. او در برخی از این پژوهشها از جمله کشت بدون خاک پیشگام است و تحقیقاتش در افزایش میزان و کیفیت تولید محصولات کشاورزی و گلخانهای تأثیر زیادی داشته است. بهواسطه همین تحقیق، رتبه محقق برتر کشور در حوزه محصولات گلخانهای و کشاورزی را از وزارت جهاد کشاورزی در سال1399 کسب کرده است.
ابتدای دهه 50 بود که هواشناسی در ایران رواج یافت. تا قبل از آن پیشبینی هوا برای کسی مهم نبود. کشاورزان برای کاشت و برداشتهای خود به شیوههای سنتی عمل میکردند و مردم عادی هم کارها و فعالیتهای مهمشان را به قضا و قدر میسپردند؛ اما بعد از سال 50 برای عموم مردم و کشاورزان پیشبینی کارشناسان آبوهواشناسی مهم شد.
تا قبل از آن پیشبینی هوا فقط به درد فرودگاهها و خلبانان میخورد؛ اگرچه که بیش از 70 درصد خلبانان باز هم به حس ششم خودشان اعتماد و پرواز میکردند. آن روزها فقط فشار هوا، رطوبت، دما، سرعت و سمت و سوی باد برای فرودگاهها برای پرواز مهم بود.
رضا زمانپور متولد 1347 در شهرستان است. خانوادهاش دامدار و کشاورز بودند و او از نزدیک با مسائل و مشکلات قشر روستانشین از جمله تأثیرات مخرب خشکسالیها بر شغل دامداری آشنایی کاملی دارد. به دنبال خشکسالیهای چند سال اخیر و چندبرابرشدن قیمت خوراک دامی بسیاری از دامداران ناچار به فروش گوسفندان و محدودکردن فعالیتشان شدهاند. زمانپور برای حل این مشکل با الهامگرفتن از یک فعالیت ساده و قدیمی که در بین خانواده آنها رسم است ایده جمعآوری پوست میوه و تبدیل کردن آن به کنستانتره دامی را شروع کرده است.