«سیده‌پروین رضوی‌کاشانی» کاری کرد که حتی وقتی در این دنیا نیست، در و دیوار خانه‌اش عشق به ائمه را به دوش بکشند. خانه چند‌متری بی‌بی این سعادت را داشت که وقف ذکر ائمه(ع) بشود.
درست از همان روزی که محله ایثارگران جز تلی خاک و تک‌و‌توکی خانه چیزی نداشت، خانواده خوشدل روضه دهه اول ماه محرم را به اینجا آوردند.
حاج‌عباس بچه‌ها را از کوچه و خیابان جمع می‌کرد و می‌نشاند دور هم. همه کار‌ها و مسئولیت‌های هیئت را هم به خود بچه‌ها واگذار کرده بود. نقطه شروعش اینجا بود و بعد یکی‌یکی آدم‌ها اضافه شدند و هیئت پا گرفت.
اگر در ماه محرم و صفر، گذرتان به کوچه شیخ‌صدوق ۱۳ در محله خیرآباد بیفتد، حداقل سیصد‌نفر از اهالی محله را خواهید دید که دوطرف پیاده‌رو روی صندلی نشسته‌اند و مراسم عزاداری برای اباعبدالله (ع) برگزار می‌کنند.
مداح سرشناس مشهدی، خدمت به اهل بیت (ع) را با آموزش به نوجوانان کامل کرده است و از میان ۱۵۰ شاگردش تاکنون حدود بیست نفر مداح و دکلمه‌خوان و ده نفر خادم حرم مطهر شده‌اند. می‌گوید: روش آموزش، تقلیدی است.
این روز‌ها در صحن امام‌حسن‌مجتبی (ع) روضه ای برپاست که پیش از آغاز، نام مهدی‌قلی‌خان قرایی از بلندگویش شنیده می‌شود؛ کسی که اموال و املاک بسیاری را وقف حرم امام‌رضا (ع) کرد.
کوچه مهر مادر ۱۹ با ساکنانی معمولا قدیمی، فضایی مناسب برای زندگی اجتماعی دوستانه و مسالمت‌آمیز فراهم کرده است. حضور پایگاه‌هایی با شالوده دینی مثل مسجد نیز باعت تقویت ارتباطات اهالی شده است.