کد خبر: ۹۶۶۹
۱۴ تير ۱۴۰۳ - ۱۵:۰۰

بهنیا امیدی کمک مربی نوجوان ژیمناستیک

بهنیا از دوران مهدکودک، در رشته ژیمناسیک کار می‌کند و بعد از اینکه سال ۱۴۰۰ مقام سوم استانی را به دست آورد، راهی مسابقات کشوری شد که در آن مقام دوم انفرادی و مقام سوم پنج‌نفره را کسب کرد.

می‌دانستم قرار است با یک کمک‌مربی نوجوان صحبت کنم، اما وقتی روبه‌رویم نشست، دیدم لااقل به لحاظ اخلاقی و مهارت‌های کلامی کم از مربی‌های جوان ندارد. بهنیا امیدی فقط سیزده‌سال دارد، اما متانت کلام، درک زیاد، تسلط و اعتماد‌به‌نفسی که در او دیده می‌شود، فراتر از سنش است.

بهنیا از دوران مهدکودک، در رشته ژیمناسیک کار می‌کند و بعد از اینکه سال ۱۴۰۰ مقام سوم استانی را به دست آورد، راهی مسابقات کشوری شد که در آن مقام دوم انفرادی و مقام سوم پنج‌نفره را کسب کرد.

- چه شد که کمک مربی شدی؟
هشت‌سال است که ژیمناستیک کار می‌کنم. مربی‌ام که دید تجربه‌ام زیاد شده است، پیشنهاد کمک مربی‌شدن را داد و از سه سال پیش، این مسئولیت را دارم.

- از این راه درآمد هم داری؟
بله. البته نه درآمد آن‌چنانی، اما در حد خودم خوب است.

- ارتباطت با بچه‌ها در حین آموزش چطور است؟
ارتباط خوبی دارم. تشویق را به تنبیه ترجیح می‌دهم. همیشه به آنها روحیه می‎دهم و می‌گویم تو می‌توانی. وقتی هم کسی تلاش کند، اما به نتیجه دلخواه نرسد، دلداری‌اش می‌دهم، اما با بچه‌هایی که سربه‌هوا هستند، با جدیت برخورد می‌کنم و هرازچندگاهی تلنگری به آنها می‌زنم.

- تمرینات خودت را چطور انجام می‌دهی؟
حین آموزش به بچه‌ها خودم هم تمرین می‌کنم. اما غیر از این، تمرینات تخصصی هم دارم.

- رقیبانت را می‌شناسی؟
در مسابقات کشوری سال ۱۴۰۱ که شرکت کرده بودم، پسری از مازندران بود که سطح بالایی داشت و حرکات نمایشی را بسیار زیبا اجرا می‌کرد. با اختلاف زیادی هم نفر اول شد. از آن موقع تا الان دارم تمرین می‌کنم که بتوانم رتبه‌ای بالاتر از او کسب کنم.

- فکر می‌کنی به آن حد رسیده‌ای؟
بله. پارسال متأسفانه مسابقات برگزار نشد. اکنون زمزمه‌هایی هست که امسال مسابقات کشوری داریم. اگر برگزار شود و او هم باشد، احتمال زیادی می‌دهم که بتوانم رقابت خوبی داشته باشم و امتیازی بالاتر از او کسب کنم.

- برنامه تغذیه‌ای داری؟
سعی می‌کنم تغذیه سالم را رعایت کنم، اما راستش شکمو هستم و گاهی هله‌هوله می‌خورم. فکر می‌کنم روی این زمینه باید بیشتر کار کنم.

- ورزش به درست لطمه نزده است؟
اول که راهی مسابقات شدم، مقدار کمی افت تحصیلی پیدا کردم، اما با خودم فکر کردم اگر نتوانم بین درس و ورزش به هر دو برسم، آینده خودم خراب می‌شود. دست از بازیگوشی برداشتم و برای خودم برنامه‌ریزی کردم. بعد از این برنامه‌ریزی، پیشرفت‌های درسی و ورزشی‌ام بیشتر شد. درکنارش وقت برای بازی هم باقی ماند.


* این گزارش پنج‌شنبه ۱۴ تیرماه ۱۴۰۳ در شماره ۵۵۵ شهرآرامحله منطقه ۱۱ و ۱۲ چاپ شده است.

ارسال نظر
آوا و نمــــــای شهر
03:44