آموزگار منطقه تبادکان با خرید 3گوشی تلفن همراه هوشمند، دانش‌آموزان خود را شاد کرد

این روزها که شیوع‌کرونا دانش‌آموزان را خانه‌نشین‌کرده و تحصیل از طریق فضای مجازی و سامانه شاد ‌درحال پیگیری است، تهیه لپ‌تاپ و گوشی‌های تلفن همراه هوشمند به دغدغه‌ای بزرگ‌ برای معلمان ‌و خانواده‌های دانش‌آموزان ‌تبدیل ‌شده ‌است، به‌ویژه دانش‌آموزان حاشیه شهر که پدر خانواده در این اوضاع و احوال شیوع بیماری کرونا و گرانی اقلام و اجناس، نان شب را هم به زور تهیه می‌کند، چه برسد به اینکه بتواند برای هر کدام از فرزندان خود یک تلفن همراه چند میلیونی بخرد.

در این اوضاع و احوال یکی از معلمان حق‌التدریس منطقه آموزشی تبادکان بانی خیر شده و برای اینکه دانش‌آموزانش از تحصیل بازنمانند، سه گوشی تلفن همراه خریده و آن‌ها را به دانش‌آموزان کلاسش تقدیم کرده است. برای ما بسیار جذاب بود که یک معلم حق‌التدریس که خودش هزارتا مشکل ریز و درشت دارد و از طرفی حقوق درست و درمانی هم دریافت نمی‌کند، باچه انگیزه‌ای این کار را انجام داده است، از این رو با خانم نوشین عبادی، معلم فداکار منطقه آموزشی تبادکان، گفت‌وگو کردیم.

معلم حق‌التألیف هستم

نوشین عبادی درباره خودش گفت: متولد سال 1365 هستم. بعد از گرفتن دیپلم، در کنکور شرکت و در رشته ‌کارشناسی دبیری‌ ریاضی پذیرفته شدم. بعد از فراغت از تحصیل و دانشگاه، از سال 1386 تا سال 1391 به عنوان معلم پیش‌دبستانی شروع به ‌کار کردم. از سال 1391 و بعد از آنکه در فراخوان اداره آموزش و پرورش برای جذب معلمان پذیرفته نشدم، فعالیت خود را همچنان در پیش‌دبستانی‌ها و به عنوان مربی ادامه دادم تا اینکه سرانجام در سال 1397 به دعوت منطقه آموزشی تبادکان، به عنوان نیروی حق‌التألیف، آموزش در دبستان شهید داوودی روستای بهار را آغاز کردم.

وی تصریح کرد: معلم حق‌التألیف کمترین حقوق معلمی را دارد، حداکثر حقوق معلم حق‌التألیف از نصف حقوق قانون کار هم کمتر است و در قیاس با معلمان رسمی اداره آموزش و پرورش از کمترین امکانات درآمدی و رفاهی را دارد، در واقع حقوقی که در انتهای ماه به بنده پرداخت می‌شود مانند یک پول توجیبی است و هرگز به مصائبی همچون دوری و خطرات راه و رفت و آمد سخت و پرهزینه، نمی‌ارزد، منتهی من عاشق معلمی هستم، از کودکی به این حرفه علاقه داشتم و امروز آرزوی دوران کودکی من برآورده شده است.

تدریس در شرایط سخت کرونایی

آموزگار منطقه آموزشی تبادکان با اشاره به تدریس در شرایط سخت کرونایی گفت: دانش‌آموزان مدرسه شهید داوودی روستای بهار، به‌طور مختلط دختر و پسر درکنار هم هستند، به طور مثال کلاس پایه اول این مدرسه که معلمی آن برعهده من بود، 34دانش‌آموز داشت که نیمی از آن پسر و نیمی دیگر از دانش‌آموزان دختر بودند.

نوشین عبادی ادامه داد: از اوایل اسفند سال گذشته به دلیل شیوع کرونا، کلاس‌ها تعطیل و مقرر شد که تدریس از طریق فضای مجازی و بعد از آن کانال دانش‌آموزی (شاد) انجام شود، در این بین بیشتر بچه‌ها گوشی تلفن همراه را تهیه کرده بودند و برخی بچه‌ها نیز از تلفن همراه پدر و مادرشان بهره می‌بردند. باوجوداین برخی بچه‌ها به دلیل اوضاع نابسامان اقتصادی قادر به خرید گوشی تلفن همراه نبودند، به خاطر همین برای جلوگیری از افت تحصیلی این دانش‌آموزان که اغلب بچه‌های مستعد و زرنگی هم بودند، هر روز به مدرسه می‌رفتم و با رعایت فاصله‌گذاری اجتماعی و در محیط حیاط مدرسه کلاس‌ها را برگزار می‌کردیم، علاوه بر این تلفنی هم پیگیر وضعیت تحصیلی دانش‌آموزان بودم و توصیه‌ها و توجیهات لازم درسی را با والدین دانش‌آموزان درمیان می‌گذاشتم، با همین تمهیدات سال تحصیلی گذشته با موفقیت به پایان رسید و خوشبختانه دانش‌آموزان کلاس با نمرات عالی قبول و به کلاس بالاتر راه پیدا کردند.

کمک 10میلیون تومانی برای خرید گوشی همراه

معلم نیکوکار مدرسه شهید داوودی روستای بهار تأکید کرد: در سال تحصیلی جدید با توجه به شیوع گسترده کرونا، آموزش بچه‌ها عملا و تنها در فضای ‌مجازی و سامانه شاد امکان‌پذیر بود، حتی والدین بچه‌ها هم درباره حضور دانش‌آموزشان در کلاس درس بیم داشتند و ترجیح می‌دادند که کلاس‌ها مجازی برگزار شود. براین اساس سامانه شاد با تلاش وزارت آموزش و پرورش راه‌اندازی شد و کلاس‌های درس آنلاین برگزار می‌شد. البته بچه‌های دبستانی به‌ویژه کلاس اولی‌ها، توانایی استفاده از تلفن هوشمند را ندارند، از این رو مادران دانش‌آموزان هنگام ساعات درس درکنار آن‌ها بودند و نقش بسزایی در پیشبرد اهداف آموزش مجازی داشتند.

نوشین عبادی با بیان اینکه برخی دانش‌آموزان کلاس من اوضاع و احوال اقتصادی مناسبی نداشته و از خرید و داشتن تلفن همراه هوشمند محروم شدند، افزود: متأسفانه خانواده‌های 3تن از دانش‌آموزان کلاس اول توانایی خرید گوشی تلفن همراه هوشمند را نداشتند و با ادامه این روند از درس و مشق خود عقب می‌افتادند. آگاهی از این موضوع برایم به دغدغه فکری تبدیل شده بود، در نهایت از طریق فضای مجازی و گروه تلگرامی خانوادگی و دوستان اعلام کردم که برای تهیه سه گوشی اندروید برای دانش‌آموزان کلاسم نیازمند به کمک مالی هستیم. به دنبال این درخواست در مدت زمان اندکی مبلغ 10میلیون تومان فراهم شد و با همین پول، 3گوشی اندروید خریداری و در اختیار دانش‌آموزان کلاسم قراردادم.

وی در پایان گفت: شکر خدا چند روزی است که کلاس ما کامل است و همه دانش‌آموزانم که مانند فرزندانم هستند، در سر کلاس درس حضور دارند، خیران محترم باید بدانند که تهیه سیستم‌های هوشمند تلفن همراه در این روزها کرونایی برای بچه‌های حاشیه شهر، به‌ویژه منطقه تبادکان یک دغدغه بزرگ است، پس بسم‌ا...، مثل همیشه آستین همت را بالا بزنید.