دوست دارم به مدرسه برگردم

نویسنده

فاطمه سیرجانی

از 3سال پیش که مدارس به سبب شیوع کرونا تعطیل و کلاس ها مجازی شد، حسین همراه دوستان و هم کلاسی هایش بیشتر وقتشان را در زمین های خاکی فوتبال بازی می کردند. با اینکه او و دوستانش برای تشخیص استعداد فوتبال رفته بودند اما مربی تشخیص داد که حسین در ورزش رزمی استعداد دارد.

چهارده ساله است و ساکن محله بهمن. محدودیت های زیادی در دوران کرونا ایجاد شد، اما این محدودیت ها خوبی هایی هم داشت. مثلا باعث کشف استعداد ورزشی بعضی ها مثل حسین طیبی شد و مسیر تازه ای پیش پای او گذاشت.

فقط 2سال از زمان شروع فعالیت و تمرینات ورزشی این نوجوان می گذرد، اما حسین طیبی در همین مدت کوتاه با به دست آوردن چند عنوان قهرمانی در استان و کشور، به خودش ایمان پیدا کرده است که می تواند و خواهد توانست در ورزش موفق باشد.

کسب مقام اول استانی در مسابقات ووشو سبک «فن زی چوان» در سال1398 و نفر اول مسابقات مجازی کشوری هیئت ووشو تهران که بهمن پارسال برگزار شد، حاصل تمرین های مستمر اوست، درحالی که عنوان بهترین بازیکن فنی تیم ووشو رده نونهالان استان سال1399 هم به کارنامه ورزشی او الصاق شده است.

کرونا هم مانع ما نشد

از 3سال پیش که مدارس به سبب شیوع کرونا تعطیل و کلاس ها مجازی شد، حسین همراه دوستان و هم کلاسی هایش بیشتر وقتشان را در زمین های خاکی فوتبال بازی می کردند. او تعریف می کند: مدرسه ها که به علت کرونا تعطیل شد، اوایل بیشتر در خانه بودیم، اما کم کم با دوستانم در زمین های خاکی محله برای سرگرمی فوتبال بازی می کردیم.

البته ورزش را دوست داشتیم و با عشق دنبالش می کردیم. از طرف شورای اجتماعی محله کلاس فوتبال گذاشته بودند و من و دوستم محمدامین در آن ها شرکت کردیم. از طرح و برنامه ‎های خوب شورای اجتماعی محله خواجه ربیع که در محله آن ها هم اجرا شد، استعدادیابی نوجوانان در زمین های ورزشی است؛ طرحی که خروجی آن کشف استعداد نوجوان های مستعدی مثل اوست.

حسین طیبی می گوید: اول برای فوتبال رفتم، اما تشخیص مربی این بود که در رشته رزمی استعداد دارم و موفق می شوم. به راهنمایی مربی گوش دادم و در ادامه به صورت جدی تمرینات را شروع کردم. خوش حالم که توانستم در رشته ای که به آن علاقه مند هستم، فعالیت کنم. بعد از برگزاری مسابقات استانی، به هیئت ووشو استان معرفی شدم و به صورت تخصصی و حرفه ای تمریناتم را ادامه دادم.

در فرایندی طولانی خیلی از باشگاه های ورزشی ازجمله باشگاه شهیدناصری که حسین و هم تیمی هایش در آنجا تمرین می کردند، به سبب اوضاع کرونایی تعطیل شده بود، اما آن ها تمرینات خود را در حسینیه ای ادامه دادند: مربی ما فعال فرهنگی محله هم هست و در هیچ حالی نگذاشت ما از تمرین عقب بمانیم و حسینیه ای را برای تمرینات ما در یکی از مساجد محله کلاهدوز اجاره کرد.

من به این رشته علاقه مند شده بودم و این علاقه روز به روز بیشتر می شد، به خصوص بعد مسابقات که رتبه ای به دست می آوردم. بعد از رقابت های کشوری که به صورت مجازی و به میزبانی هیئت ووشو تهران برگزار شد، به عنوان ارشد کلاس در سالن حسینیه به هم سن وسال هایم تمرین می دادم.

کاش بتوانم درس هم بخوانم

حسین طیبی این روزها سخت مشغول تمرین برای حضور در مسابقات انتخابی استان است و البته افتخارآفرینی دیگری برای محله و استانش. آرزوی او ادامه تحصیل است. می گوید: پدرم کارگر است. 2تا برادر هستیم.

برادرم هم نتواست درسش را ادامه دهد و من دوره ابتدایی را که تمام کردم، کلاس ها مجازی شد و نتوانستم به صورت مجازی ادامه دهم. امسال هم که کلاس ها حضوری شد، چون از درس عقب افتاده بودم، ثبت نام نکردم.

لینک کوتاه