فوتبالیستی که قهرمان کیک بوکسینگ شد

محمد ابراهیم حسین‌زاده، که زمانی فوتبالیست و همبازی رضا عنایتی بود، با امید و پشتکاری مثال‌زدنی توانست هشت طلای استانی در رشته آیکیدو در بخش انفرادی و باشگاهی و ۹ طلای استانی در رشته کیک‌بوکسینگ بدست آورد.

آنانی که ورزش کرده‌اند و گرم و سرد آن را چشیده‌اند، خوب می‌دانند کاری که او می‌کند یک مبارزه است. مبارزه‌ای که هر چقدر هم که قوی باشی، به‌تنهایی در آن پیروز نخواهی شد. باشگاه‌داری این قهرمان بااخلاق محله درواقع مبارزه او در محله چهنوست؛ مبارزه برابر اعتیاد و انحراف که مقابل جوانان محله قدعلم کرده است. محمد ابراهیم حسین‌زاده، با دستانی خالی، اما با امید و پشتکاری مثال‌زدنی سال‌هاست که «باشگاه ورزشی ولایت» را در محل سکونتش دایر کرده است. باشگاهی که هیچ سود مالی برای او به همراه ندارد و او فقط به عشق بچه‌های محله‌اش و دینی که برگردن خود حس می‌کند، این کار را انجام می‌دهد.

هم‌بازی رضا عنایتی در محله چهنو

حسین‌زاده درباره شروع ورزش و علاقه‌اش به ورزش می‌گوید: شروع ورزش کردن من با فوتبال و بسکتبال و انتخابی برای تیم استان همراه بود. هم‌بازی آن زمان من در فوتبال رضا عنایتی بود. او ادامه می‌دهد: حدود سال ۱۳۷۰ باشگاهی در چهارراه شیرودی بود که استاد تقوی، مسئول سبک «آیکیدو» استان آن را اداره می‌کرد و من برای تماشا به آنجا می‌رفتم؛ از آنجا به رشته رزمی آیکیدو علاقه‌مند شدم. هم‌زمان با این رشته ورزشی، کشتی کج و کونگ‌فو را نیز انجام می‌دادم.

در رشته‌های ورزشی گوناگونی فعالیت کرده است و اطلاعات خوبی در زمینه فعالیتش دارد. علاوه‌بر فوتبال و بسکتبال در کشتی‌کج، کونگ‌فو، آیکیدو، باستانی و پرورش‌اندام نیز فعالیت کرده است. درخصوص شرکت نکردن در مسابقات پرورش‌اندام می‌گوید: پرورش‌اندام، رشته ورزشی پرخرجی است و برای شرکت در مسابقات آن باید هزینه کنید، اما در رشته‌های رزمی هنر و قدرت ذاتی است که به شما برای قهرمانی کمک می‌کند. رزمی با هوش و استعداد‌های ذاتی افراد ارتباط بسیار نزدیکی دارد؛ رزمی‌کاران افراد بسیار باهوشی هستند. هشت طلای استانی در رشته آیکیدو در بخش انفرادی و باشگاهی و ۹ طلای استانی در رشته کیک‌بوکسینگ دارد و آخرین مدال او طلای دفاع شخصی در مسابقات قهرمانی کشور و طلای مبارزه کیک‌بوکسینگ در سال ۹۲ است. این مربی ورزشی از سال ۱۳۷۸ مربیگری را شروع کرده و دارای مدرک درجه‌دو داوری و دان ۴ کیک‌بوکسینگ است.

حسین زاده با بیان اینکه توجهی به امثال ما نمی‌شود درباره باشگاه‌داری و هزینه‌های آن می‌گوید: سود و منفعتی از باشگاه‌داری نصیبم نشده است و الان با کلی قرض و بدهی روبه‌روی شما نشسته‌ام. به عشق بچه‌های محله‌ام این باشگاه را سرپانگه‌داشته‌ام. او ادامه می‌دهد: هیچ حمایتی از من و امثال من نمی‌شود، حتی بزرگان محل هم هیچ توجهی به این کار ندارند. شاید اگر یک کافه به‌جای این باشگاه داشتم، وضعیتم خیلی فرق می‌کرد و از نظر مالی مشکلی نداشتم، اما باوجود تمام مشکلات در مقابل هر سختی ایستاده‌ام و شانه خالی نکرده‌ام.

بی‌توجهی به ورزش محلات

از کم‌توجهی مسئولان به ورزش محلات و نبود امکانات ورزشی برای ورزش جوانان دل پردردی دارد. درباره استعداد‌های ورزشی در محلات می‌گوید: این شهر و محلات آن سرشار از استعداد است، اما کسی به این استعداد‌ها توجهی ندارد. شاگردی دارم که شبانه‌روز برای آن وقت گذاشته‌ام و به‌دنبال ثبت رکورد او در کتاب‌های گینس هستم، این استعداد در ۴۰ دقیقه ۸ هزارضربه «هاوس‌کیک» (نوعی ضربه پا) را بدون وقفه می‌زند.

حسین‌زاده خاطرنشان می‌کند: بهترین رکورد در این زمینه متعلق به یک خانم است با حدود هزارضربه، اما متاسفانه از چنین استعداد‌هایی حمایت نمی‌شود و برای ثبت رکورد او به‌دنبال حامی مالی شخصی هستیم، درحالی‌که کشور‌های عربی حوزه خلیج فارس برای ثبت این رکورد به نام کشورشان، حاضرند میلیاردهاتومان پول خرج کنند.

او یادآور می‌شود: محلات مشهد سرشار از این استعدادهاست. شاگرد دیگری دارم که به مراتب بااستعداد‌تر است، اما به‌دلیل مشکلات خانوادگی و فقر مالی به باشگاه نمی‌آید. حسین‌زاده که پنج سال است مسئولیت دبیری سبک «کامبت کاراته یا همان کیک‌بوکسینگ کامبت» استان را به عهده دارد، درخصوص مشکلات فرهنگی محله سکونتش در چهنو نیز چنین می‌گوید: ساکنان این محله و محلات مشابه از نظر اقتصادی بسیار ضعیف هستند و حتی برای شهریه باشگاهشان هم نیاز به حمایت دارند. شاید جزو معدود باشگاه‌هایی باشیم که هر روز تماشاگر داریم و این نشان از علاقه‌مندی جوانان محله به ورزش دارد؛ جوانانی که هزینه ثبت نام در باشگاه را ندارند.

حسین‌زاده می‌گوید: شاگردی دارم که دنبال ثبت رکورد در کتاب گینس است . او در ۴۰ دقیقه ۸ هزارضربه می‌زند

افزایش ورزشکار یعنی کاهش بزهکار

حسین‌زاده که از وضعیت فرهنگی و اقتصادی محله سکونتش به‌خوبی آگاهی دارد، ادامه می‌دهد: پایگاه‌های قهرمانی دوای درد مشکلات جوانان این محلات است تا بتوانند با ورزش، اوضاع فرهنگی محله‌شان را نیز تغییر دهند. بچه‌های این محله هزینه ورزش را ندارند و این موضوع مشکلات فراوانی برای آنان به همراه داشته است. اعتیاد، بیکاری، بزهکاری و... آسیب‌هایی هستند که ناشی از این بی‌توجهی و بهاندادن به نوجوانان و جوانان است.

منفعت در قلیان میوه‌ای است!

نکته تاسف‌برانگیز و مایوس‌کننده در این گزارش را خود قهرمان محله به ما می‌گوید. حسین‌زاده به‌دلیل مشکلات مالی و بدهی، وسایل باشگاهش را برای فروش گذاشته و در روزنامه آگهی داده است. او می‌گوید: باشگاه‌های ورزشی، مکان‌های مقدسی هستند که موردبی‌مهری قرار گرفته‌اند.

این باشگاه با داشتن دو سالن پرورش‌اندام و رزمی جزو مجهزترین باشگاه‌ها در سطح مشهد است که به‌دلیل مشکلات مالی نمی‌توانیم آن را اداره کنیم. این مربی رزمی عنوان می‌کند: باشگاه ورزشی ولایت، پاتوق بچه‌های بسیجی محله است و هدفی جز کار‌های فرهنگی و تربیتی برای اداره آن نداشته‌ام، اما اکنون با این همه مشکل، نمی‌توانم آن را اداره کنم. امیدوار بودم که اهالی محل و بزرگان به کمکم بیایند، اما هیچ‌کس به این باشگاه توجهی ندارد. او ادامه می‌دهد: این تصمیم برای خود من هم سخت است، اما به مردم بدهکارم.

حتی از صندوق محل نیز وام درخواست کردم تا بتوانم بدهی‌هایم را بپردازم که با آن هم موافقت نشد. موقعی که یک قلیان‌خانه جایگزین این باشگاه در محله شد، خیلی چیز‌ها برای اهالی محل ملموس می‌شود؛ اما آن وقت خیلی دیر شده است.

نام و نام خانوادگی: محمدابراهیم حسین‌زاده

متولد: ۱/ ۱/ ۱۳۵۵

افتخارات و قهرمانی‌ها: