۱۰ساله بوده که دست توی دست پدرش حاج صفر، کوچه‌پس‌کوچه‌های محله سرشورِ را قدم می‌گیرد سمتِ زورخانه عیدگاه و همین می‌شود که پا جای پای پدر می‌گذارد و می‌شود پهلوان.
رضا شجیعی که قهرمان کشتی استان است، خانواده‌ای ورزشی دارد؛ خانواده‌ای که به‌واسطه مادرش اصل‌و‌نصبش به قومیت کُرد خراسان شمالی بر‌می‌گردد تا با کشتی و ورزش پهلوانی آن غریبه نباشد.
عباس طوسی از نوجوانی با دست و پا اجسام سختی مانند دسته کلنگ و آجر و بتن را می‌شکست؛ «دسته‌کلنگ به این راحتی خرد نمی‌شود، اما قدرت بدنی من طوری است که بدون کمترین آسیبی با ساق پا دسته کلنگ را خرد می‌کنم.»
غلامرضا معافیان، یکی از کشتی گیران محله پروین اعتصامی از نوجوانی در این رشته فعالیت داشته و در حال حاضر مربی کشتی سطح جوانان و نوجوانان استان است.
این جوان کم‌شنوا هیچ‌وقت به مشکل شنوایی‌اش به چشم ضعف نگاه نکرده است و از وقتی معلم ورزش مدرسه او را به‌سوی کشتی سوق داد، تا الان توانسته شش‌مدال طلا در رده‌های استانی و کشوری و مدال نقره جهانی را کسب کند.
قدوقواره‌اش کمتر از سنش نشان می‌دهد، اما مرام پهلوانی‌اش خیلی جلوتر از هم‌سن‌وسال‌هایش است. کافی است یک بار احمدرضا را روی تشک کشتی ببینید تا معنی بامرام‌بودنش را متوجه شوید.
محمدصادق علیرضایی سه سال پیش وارد دنیای کشتی شد. روز‌های نخست، فوت و فن کشتی را خوب نمی‌دانست، اما اکنون چهار مدال رنگارنگ در کارنامه‌اش دارد که نوید آینده‌ای درخشان برای او را می‌دهد.