در دیزی‌سرا انواع غذا ها به مشتری ارائه می‌شود از اُملت گرفته تا تخم‌مرغ، دیزی و غذا های مشابه، از همین رو باید کسی که می‌خواهد وارد این‌کار شود، آشپزی بلد بوده و با طعم‌ها آشنا باشد.
حسن عبداللهی رستوران‌دار محله شاهد، در مغازه‌اش صندوق مهربانی راه انداخته است، اقدامی که به‌واسطه آن، در این روز‌های سرد زمستانی، گرسنگانی سیر می‌شوند.
وقتی در سمزقند عروسی یا عزایی بود، همه اهالی وظیفه خود می‌دانستند که در مراسم حضور یابند. به‌همین‌دلیل غذا ی عروسی و عزا آبگوشت بود.
چندسالی است که در گلشهر به‌ویژه کوچۀ سینما (خیابان شفیعی ۳۳) رستوران‌هایی که غذا ی افغانستانی سرو می‌کنند، زیاد شده است.
دوره‌ای مجبور شدیم نام پیتزافروشی‌مان را بگذاریم «نان و پنیر». حتی یادم است یکی از دوستان پدرم، به‌دلیل فشارها نام مغازه‌اش را گذاشته بود: «اسمش را نپرس»!
اعتبار یک کاسب در طول سال‌ها به دست می‌آید، بخشی از این اعتبار به‌خاطر مردم‌داری و احترام به اعتقادات و باور‌های مردم است.
این دو آش خراسانی، فسیل‌های زنده‌ای هستند که از دوران کهن به ما رسیده‌اند و حتما حاوی پیام‌های فراوانی از آن روزگاران بسیار ناشناخته هستند.