در کوچه ما زنی با دو فرزند پسرش به کار تولید بُرس کفش مشغول بود. صبح دهم دی، شاهد بودم که یکی از پسران این خانواده برای شرکت در راهپیمایی عازم مرکز شهر میشد و بعدازظهر نامش در فهرست شهدا بود.
محله رضائیه با ۵۰ هکتار وسعت، جزء ده محله کوچک مشهد است. این محله که در فاصله کوتاهی تا بارگاه منور رضوی قرار دارد، از قدیم به خاطر نزدیک بودن به حرم مطهررضوی یکی از محلهای مورد علاقه سکونت زائران و مجاوران بوده و به همیندلیل بعد از انقلاب رضاییه نامیده شده است. بخشی از این محله در گذشته حسینآباد قائنیها نام داشته است.

خاندان برزگر، ملاکان و زمینداران بزرگی بودند که زمینهای اطراف را دراختیار داشتند. آنها این زمینها را وقف ساخت مدرسه کردند.
محله رضائیه حدود ۳۵ شهید دارد که گویا بیشترشان نوجوان و جوان بودند. سیدعلی طاهریان یکی از رزمندگان رضاییه از غیرت نوجوانان و جوانان میگوید.
محمدرضا تقیپور میگوید: متأسفانه عملیات ما لو رفت و از ۲۲۷نفر فقط ۲۷نفر زنده ماندیم که از این تعداد حتی یکنفر هم سالم نبود.
پیرزن و پیرمردهایی که در روزهای عادی سال ۱۰ قدم راه نمیروند در دهه آخر صفر با لب خندان ۳ روز راه میروند و آخ نمیگویند.
خشکشویی آقای صفری در محله رضاییه اوقات فراغت نوجوانان را با مهارت آموزی پربارتر میکند.
نوجوان قهرمان محله رضائیه میگوید: باشگاههای منطقۀ ما فقط کیسه بوکس و تاتامی دارند، من از یکی از آشناها وزنه گرفتهام و با آنها در خانه تمرین میکنم.