احمد آقا بیش از ۸۰ نوع غذا در تنور می‌پخت!

خيلي از ما اگر قرار باشد تاريخ مكان يا شهري را بنويسيم، مي‌رويم سراغ آدم‌هاي دانه درشت و چهره‌هاي سرشناسي كه اسمشان با آن پيوند خورده است. كمتر فرصت مي‌كنيم ماجرا را از زاويه نگاه آدم‌هاي ديگر هم ببينيم. به عنوان مثال درباره همين كوهسنگي خودمان كه از مشهورترین پارک های قدیمی و زیبای ایران است و در سال ۱۳۳۰ در دامنه کوه‌های جنوبی مشهد افتتاح شد و بخشي از رونقش را مديون رستورانش است، مي‌توانيد روايت متفاوت يكي از قديمي‌ترين سرآشپزهاي آن  را بخوانيد. 

مطلب مرتبط آشپز مارکوپلوی تاجرآباد

جوان ۲۵ ساله؛ آشپز مجموعه بزرگ کوهسنگی

احمد منصوری که متولد ۱۳۲۱ و ساکن محله شهید بهشتی مشهد است و حدود ۳۵ سال از عمر خود را به پخت و پز و آشپزی گذرانده است، میهمان تحریریه شهرآرا محله است تا برای ما از گذشته‌های نه‌چندان دور بگوید. از این سرآشپز قدیمی که انگار روزگار دستش را بر سر او هم کشیده در ارتباط با شروع کارش در مجموعه کوهسنگی می‌پرسم که این‌گونه جواب می‌دهد: حدود سال ۱۳۴۴ بود که مجموعه باشگاه و تالار کوهسنگی از سوی هیئت‌مدیره آن دوران که  ریاست آن را مهندس جلالی بر عهده داشت، راه‌اندازی شد و من دو سال بعد به عنوان آشپز به این مجموعه اضافه شدم.

وی می‌افزاید: یکی از بخش‌هایی که کمتر کسی از مردم مشهد یا افراد دیگر از آن اطلاع دارند جوی آبی است که در قسمت زیرین مجموعه پذیرایی پارک کوهسنگی قرار گرفته و وجود آن مانع ریزش این مجموعه است.

روزگار بي‌گاز و فر

هرچند می‌گویند بهترین آشپزهای دنیا مردها هستند، اما تفاوت مهمی که آقای آشپز محله ما با دیگر آشپزهای بزرگ دنیا دارد، این است که او به واسطه تجربه و سن و سالی که دارد، بدون استفاده از فن‌آوری روز و اجاق‌گازهای پیشرفته امروزی هم ‌می‌تواند غذا بپزد؛ كاري كه از عهده خیلی از آشپزهای این دوره و زمانه برنمی‌آید. 

خودش ماجرا را این‌طور تعریف می‌کند: در ابتدای ورودم به مجموعه تالار کوهسنگی با توجه به آنکه هنوز گاز برای استفاده عموم وجود نداشت، از تنورهایی که در آشپزخانه این مجموعه ایجاد کرده بودند برای پخت غذا استفاده می کردیم.‌

منصوری ادامه مي‌دهد: در ابتدا غذاهای اصيل ایرانی در مجموعه پذیرایی کوهسنگی پخت می شد اما کم‌کم و با توجه به تغییر ذائقه مردم، پخت غذاهای فرنگی نیز در دستور کار قرار گرفت و همین باعث شد که من به اصطلاح به آشپز «فرنگی‌پز» تبدیل شوم و پخت این غذاها را برعهده بگیرم.

با توجه به تغییر ذائقه مردم، پخت غذاهای فرنگی در دستور کار قرار گرفت و من به اصطلاح به آشپز «فرنگی‌پز» تبدیل شوم

از این سرآشپز قدیمی در ارتباط با تعداد غذا‌هایی که درآن دوران و با تنور می‌پختند، می‌پرسم که این گونه پاسخ می‌دهد: با وجود اینکه این غذا‌ها در تنور و با هیزم پخت می‌شدند، اما در حدود ۸۰ نوع غذا پخت می‌کردم و تقریباً برای تمام ذائقه‌ها، غذایی داشتیم.

باآغاز جنگ، کوهسنگی شد بنیاد جنگ‌زده‌ها

وی در ادامه به دوران جنگ اشاره می‌کند و بيان مي‌دارد: با آغاز جنگ تحمیلی مجموعه پارک کوهسنگی نیز همانند دیگر نقاط کشور دستخوش تغییراتی شد. مدتي تعطيل بود و بعد، از آن به‌عنوان بنیاد جنگ‌زده‌ها استفاده شد و پس از گذشت مدتی از آغاز جنگ با توجه به‌افزایش تعداد زخمی‌ها، بخشی از آنان به این مجموعه منتقل می‌شدند تا به احوال آنان رسیدگی شود.

یاد شیرهای سنگی کوهسنگی بخیر

صحبت ما با این سرآشپز به درازا کشید اما این خاطرات همچنان باقی می‌مانند؛ همانند خاطراتی که همه ما از این پارک و مجموعه زیبای کوهسنگی داریم؛ شاید مانند همان عکس‌های کودکی که با آن شیرهای سنگی ورودی پارک در آلبوم خاطرات خود ثبت کرده‌ایم؛ این خاطرات را نیز در ذهن خود همانند کوه همیشگی کوهسنگی ثبت کنیم تا ماندگار شود.

*این گزارش سه شنبه، ۳۱ مرداد ۹۱ در شماره ۱۸ شهرآرامحله منطقه ۸ چاپ شده است.