زکات تن سالم را با اهدای خونم ادا میکنم 
فوتبالیست تخریبچی 
«امام‌علی(ع)»؛ مسجد قهرمان‌پرور محله شقایق
ورود پنج‌نفر به اردوی تیم‌ملی پسران و چهار نفر به اردوی تیم‌ملی دختران، نتیجه تمرینات، تلاش و پشتکار نونهالان، نوجوانان و جوانان مسجد امام‌علی (ع) محله شقایق یک است.
ورود پنج‌نفر به اردوی تیم‌ملی پسران و چهار نفر به اردوی تیم‌ملی دختران، نتیجه تمرینات، تلاش و پشتکار نونهالان، نوجوانان و جوانان مسجد امام‌علی (ع) محله شقایق یک است که اسفند پارسال در مسابقات قهرمانی کشوری هاپکیدو WHF حضور داشتند و سی‌شرکت‌کننده این مسجد، هجده مقام کشوری به دست آوردند.
اما فراتر از این مقام‌ها، وقتی با این قهرمانان گفت‌و‌گو می‌کنیم، به نظر می‌رسد باید مدال صمیمیت، همدلی، اتحاد و پشتکار هم به آنها داده شود. ورزشکاران اینجا با کمترین امکانات، بیشترین تلاش‌ها را می‌کنند. یکدیگر را نه رقیب، بلکه اعضای یک خانواده می‌دانند. با گریه یک‌نفر اشک همه‌شان درمی‌آید و با خنده یکی از اعضا، همه‌شان خوش‌حال می‌شوند.
تمرین‌کردن با بچه‌های این محل را دوست دارم
طبقه بالای مسجد امام‌علی (ع) محل تمرین قهرمانان محله شقایق‌یک است. اینجا تا حدود یک‌سال پیش به گفته خودشان مخروبه بوده است، اما با کمک یکدیگر و بودجه شهرداری دستی به سر و رویش کشیده‌اند. خودشان خاک و نخاله‌های آن را بیرون برده‌اند و گچ و سنگ‌کاری کرده‌اند. برای همین اینجا را بیشتر از یک فضای ورزشی، خانه دوم خودشان می‌دانند.
مربی دختر‌ها زهرا هنرپیشه و مربی پسر‌ها معین هاتمیان است. هردو با هزینه‌ای کمتر از حد معمول، هاپکیدو را به فرزندان این محله آموزش می‌دهند. هنرپیشه می‌گوید: کارکردن با بچه‌های این محل را دوست دارم. قدرشناس هستند و پرتلاش. بیشترشان مشکلات مالی و خانوادگی زیادی دارند، ولی با مشکلات دست‌وپنجه نرم می‌کنند تا بتوانند به جایی برسند.
او که به آینده ورزشی این بچه‌ها خیلی امیدوار است، توضیح می‌دهد: اسفند پارسال که مسابقات قهرمانی کشوری هاپکیدو بود، از ۲۲دختری که به مسابقات راهی کردیم، دوازده نفرشان با مقام کشوری برگشتند.
او با خوش‌حالی اعلام می‌کند که چهار نفر از این بچه‌ها به اردوی تیم‌ملی دعوت شده‌اند و با توکل به خدا، اگر منتخب اردو بشوند، به مسابقات آسیایی ارمنستان راه پیدا می‌کنند.
کمربند به شرط درس‌خواندن
هنرپیشه از شاگردانش که دایره‌وار کنارش نشسته‌اند، می‌خواهد خود را معرفی کنند. فرناز مرادی که کلاس یازدهم است و مقام دوم مسابقات قهرمانی کشوری هاپکیدو WHF را به دست آورده است، می‌گوید: شش‌ماه است که به اینجا می‌آیم. جو صمیمی کلاس را خیلی دوست دارم. پیش از آن کلاس‌های مختلف ژیمناستیک، دوومیدانی و هندبال رفته بودم، ولی هیچ‌کدام مثل اینجا صمیمی نبودیم و این‌قدر خوش نمی‌گذشت.
انیسا جوادی کلاس هفتم است و مقام سوم مسابقات را به دست آورده. او به پیشرفت‌های درسی‌اش اشاره می‌کند و می‌گوید: قانون اینجا این است که اگر کسی نمره پایین بگیرد، کمربندش را از او می‌گیرند. علاوه‌براین، فقط دارندگان نمرات بالا می‌توانند به مسابقات کشوری بروند. برای همین از وقتی آمده‌ام، درسم را دائم می‌خوانم تا بتوانم از کلاس استفاده کنم.
سارا طیرانی دو مسابقه را برده و در مسابقه آخر باید با خواهرش که یک‌سال از او کوچک‌تر است، مبارزه می‌کرده است. برای همین انصراف داده و مدال برنز گرفته است. سارا اعضای باشگاه را خواهران خودش می‌داند و می‌گوید: ما همه یک خانواده هستیم. خانم هنرپیشه هم مامان ماست.
تمرین‌کردن با بچه‌های این محل را دوست دارم
اگر کسی نمره پایین بگیرد، کمربندش را از او می‌گیرند و فقط دارندگان نمرات بالا می‌توانند به مسابقات کشوری بروند
طبقه بالای مسجد امام‌علی (ع) محل تمرین قهرمانان محله شقایق‌یک است. اینجا تا حدود یک‌سال پیش به گفته خودشان مخروبه بوده است، اما با کمک یکدیگر و بودجه شهرداری دستی به سر و رویش کشیده‌اند. خودشان خاک و نخاله‌های آن را بیرون برده‌اند و گچ و سنگ‌کاری کرده‌اند. برای همین اینجا را بیشتر از یک فضای ورزشی، خانه دوم خودشان می‌دانند.
مربی دختر‌ها زهرا هنرپیشه و مربی پسر‌ها معین هاتمیان است. هردو با هزینه‌ای کمتر از حد معمول، هاپکیدو را به فرزندان این محله آموزش می‌دهند. هنرپیشه می‌گوید: کارکردن با بچه‌های این محل را دوست دارم. قدرشناس هستند و پرتلاش. بیشترشان مشکلات مالی و خانوادگی زیادی دارند، ولی با مشکلات دست‌وپنجه نرم می‌کنند تا بتوانند به جایی برسند.
او که به آینده ورزشی این بچه‌ها خیلی امیدوار است، توضیح می‌دهد: اسفند پارسال که مسابقات قهرمانی کشوری هاپکیدو بود، از ۲۲دختری که به مسابقات راهی کردیم، دوازده نفرشان با مقام کشوری برگشتند.
او با خوش‌حالی اعلام می‌کند که چهار نفر از این بچه‌ها به اردوی تیم‌ملی دعوت شده‌اند و با توکل به خدا، اگر منتخب اردو بشوند، به مسابقات آسیایی ارمنستان راه پیدا می‌کنند.
کمربند به شرط درس‌خواندن
هنرپیشه از شاگردانش که دایره‌وار کنارش نشسته‌اند، می‌خواهد خود را معرفی کنند. فرناز مرادی که کلاس یازدهم است و مقام دوم مسابقات قهرمانی کشوری هاپکیدو WHF را به دست آورده است، می‌گوید: شش‌ماه است که به اینجا می‌آیم. جو صمیمی کلاس را خیلی دوست دارم. پیش از آن کلاس‌های مختلف ژیمناستیک، دوومیدانی و هندبال رفته بودم، ولی هیچ‌کدام مثل اینجا صمیمی نبودیم و این‌قدر خوش نمی‌گذشت.
انیسا جوادی کلاس هفتم است و مقام سوم مسابقات را به دست آورده. او به پیشرفت‌های درسی‌اش اشاره می‌کند و می‌گوید: قانون اینجا این است که اگر کسی نمره پایین بگیرد، کمربندش را از او می‌گیرند. علاوه‌براین، فقط دارندگان نمرات بالا می‌توانند به مسابقات کشوری بروند. برای همین از وقتی آمده‌ام، درسم را دائم می‌خوانم تا بتوانم از کلاس استفاده کنم.
در مسابقات قهرمانی کشوری هاپکیدو، از ۲۲دختری که به مسابقات راهی کردیم، دوازده نفرشان با مقام کشوری برگشتند
سارا طیرانی دو مسابقه را برده و در مسابقه آخر باید با خواهرش که یک‌سال از او کوچک‌تر است، مبارزه می‌کرده است. برای همین انصراف داده و مدال برنز گرفته است. سارا اعضای باشگاه را خواهران خودش می‌داند و می‌گوید: ما همه یک خانواده هستیم. خانم هنرپیشه هم مامان ماست.
گرفتن جام پس از ۴ سال
فرزاد فرهی‌نیا دانش‌آموز کلاس دهم است و از کلاس پنجم تمرینات رزمی را شروع کرده است. او هاتمیان را مثل پدر می‌داند و می‌گوید: خیلی وقت‌ها ما یا حتی خانواده‌هایمان کم می‌آوریم، اما استاد هاتمیان پشتیبانی می‌کند.
او تأکید می‌کند: حمایت‌های استاد هاتمیان فقط در مسائل ورزشی نیست، بلکه هر مشکلی داشته باشیم، فقط سراغ ایشان می‌رویم. در درس‌های ریاضی و شیمی هم اگر مشکل داشته باشیم، کمکمان می‌کند.
او و دوستانش که نمی‌خواهند جنبه‌های تکنیکی و مهارتی استاد هاتمیان مغفول بماند، چندنفری شروع به صحبت می‌کنند و می‌گویند: چهار سال بود که جام بین ورزشکاران گرگان و مازندران دست‌به دست می‌شد، اما اسفند پارسال اولین‌بار بود که ما از استان خراسان‌رضوی جام را گرفتیم. تیرماه امسال که میزبان مسابقات کشوری هستیم، می‌خواهیم باز هم ببریم و جام را نگه داریم.
امیرحسین مباشر کلاس نهم است و رتبه سوم را در مسابقات به دست آورده. او از ورزشکارانی است که کار، ورزش و درس را با هم پیش می‌برد و می‌گوید: جمعه‌ها پدر و مادرم می‌روند شهرستان، اما من برای اینکه از درس و تمرینات عقب نمانم، یک‌سال است که به شهرستان نرفته‌ام.
محمدطا‌ها حسینی رتبه اول کشوری رده سنی نوجوانان را به دست آورده است. زمانی‌که این سالن را آماده‌سازی می‌کردند، او و پدرش سنگ‌کاری‌هایش را انجام داده‌اند. محمدطا‌ها می‌گوید: خوبی اینجا این است که همه ما مثل یک خانواده و حامی یکدیگر هستیم.
تعداد مدال‌آوران این باشگاه زیاد است و نوشتن از تک‌تک آنها امکان‌پذیر نیست، اما مشترکات زیادی در کلامشان است. همه یکدیگر را خانواده می‌دانند. در فضای رقابتی، رفتار حمایتی دارند و فراتر از مدال‌های ورزشی، این‌قدر از لحاظ اخلاقی رشد کرده‌اند که خوش‌خلقی را سرلوحه می‌دانند.
* این گزارش چهارشنبه ۲۱ خردادماه ۱۴۰۴ در شماره ۶۲۰ شهرآرامحله منطقه ۹ و ۱۰ چاپ شده است.
لینک کوتاه
آوا و نمــــــای شهر
