یادگاری از روستای گل‌خطمی کوی کارگران

کوچه شهید‌ضرغامی ۴ در محله کوی کارگران قرار دارد؛ کوچه‌ای که از یک سو به خیابان شهید‌سلطانی‌۳ ختم می‌شود و از سوی دیگر به چمن‌۳ متصل است. این کوچه، بخشی از بافت قدیمی روستای گل‌خطمی است؛ روستایی که البته به‌خاطر مزارع بزرگ و پرحاصلش، شهرت داشت و این روز‌ها از آن روستای با‌صفا تنها فضای سبزی که باقی‌مانده، بوستان گل خطمی است. هنوز بسیاری از اهالی آن روستا در کوچه‌های امروز ساکن هستند و این موضوع به محله لطف و صفای دیگری داده است.

یکی از مشکلات اهالی کوچه، حضور شبانه معتادان در این معبر و معابر اطراف است، به‌طوری‌که امنیت محله را به خطر انداخته‌اند. اهالی حتی نمی‌توانند برای سپری‌کردن اوقات فراغتشان از بوستان سرسبز نزدیک محل سکونتشان استفاده کنند.

ناهید کفاش‌مقدم سی‌سال است که در این کوچه سکونت دارد. هنگامی‌که او ساکن این محله شد، اهالی روستا با موتور از چاه آب می‌کشیدند. او از درختان انگور محله‌اش خاطرات خوشی به خاطر دارد.

طیبه فیض‌زاده چهارده‌سال می‌شود که ساکن این کوچه است. نزدیک‌بودن منزلش به بوستان گل‌خطمی را حُسن می‌داند. اما گلایه می‌کند از اینکه پارک، سرویس بهداشتی و آبخوری ندارد و از مسئولان می‌خواهد به این موضوع رسیدگی کنند.

بوستان گل‌خطمی در این معبر، ۲ هزارو ۵۰۰ متر مساحت دارد و نزدیک یکی از ایستگاه‌های قطار شهری واقع شده است. این بوستان دارای زمین بازی کودکان و دستگاه‌های بدن‌سازی است. 

خانه‌های قدیمی محله که از گذشته باقی مانده‌اند، هنوز در این معبر دیده می‌شوند و سبک معماری دهه‌۶۰ را به یاد می‌آورند؛ خانه‌هایی که تعدادشان کم نیست و نگاه به آنها یادآور خاطره‌های دهه‌شصتی‌ها از دوران کودکی‌شان است.

* این گزارش سه‌شنبه ۲۴ مهرماه ۱۴۰۳ در شماره ۵۸۵ شهرآرامحله منطقه ۷ و ۸ چاپ شده است.