در سودای المپیک

نویسنده

حسین برادران فر

سمانه فاطمی می‌گوید: در فینال مسابقات بین‌المللی، من و دوستم که هم‌باشگاهی بودیم در مقابل همدیگر قرار گرفتیم و در نهایت من پیروز میدان شدم. بعد از پیروزی حسابی گریه کردم از یک طرف به‌دلیل اینکه به مرحله فینال رسیدم خوشحال بودم و از طرف دیگر ناراحت بودم که چرا دوستم را ناراحت کرده‌ام و شکست داده‌ام. خوشبختانه اینجا نیز با وساطت خانم مربی همه چیز ختم به خیر شد و این بهترین خاطره من از دوران ورزش حرفه‌ای کاراته است.

سمانه فاطمی، نوجوان موفق ساکن محله عبدالمطلب در زمینه ورزش کاراته است. او که این ورزش را از 4سال قبل شروع کرده است بعد از 2ماه در اولین حضور خود در مسابقات کاراته استان رتبه دوم مسابقات را به دست می‌آورد.

سمانه می‌گوید: از سنین کودکی با دیدن مسابقات کاراته نوجوانان در تلویزیون به این ورزش علاقه‌مند شدم و 4سال قبل بود که با راهنمایی و حمایت خانواده کاراته را حرفه‌ای تحت مربیگری خانم سارا صدرالحافظین شروع کردم. 2ماه بعد به عنوان نماینده باشگاه در مسابقات کاراته استان شرکت ومدال نقره را به دست آوردم. کسب مقام دومی استان بعد از مدتی کوتاه تمرین برای خیلی‌ها باورکردنی نبود. این موفقیت ورزشی در افزایش روحیه و علاقه‌مندی بیشتر به این رشته تأثیر زیادی داشت و با ورزش و تمرینات بیشتر خودم را برای مسابقات کشوری آماده کردم.

کسب مدال طلای بین‌المللی

سمانه که در سال 1396 و 8سالگی مقام دوم کاراته دختران استان را به دست آورده بود، در مدت 4سال مدال نقره و طلای مسابقات کشوری و 2مدال طلای مسابقات جام بین‌المللی را به دست می‌آورد. او اکنون 12سال دارد و در سودای رسیدن به المپیک است.
او می‌گوید: رتبه‌های اول تا دوم مسابقات کاراته استان جواز حضور در مسابقات کشوری را داشتند. تا شروع مسابقات کشوری کاراته که در تهران برگزار می‌شد، زمان زیادی باقی نمانده بود، تمام تمرکز و وقتم را روی تمرینات گذاشتم و البته در این راه از همکاری و حمایت مربی نیز برخوردار بودم و خانم صدرالحافظین به‌طور ویژه با من کار می‌کرد و نکات فنی و لازم را به من می‌آموخت.

رقابت و رفاقت

فاطمی می‌گوید: در این مسابقات 2مدال طلا و نقره را به دست آوردم. در سال‌های بعد نیز در 2دوره مسابقات بین‌المللی کاراته که به میزبانی کشورمان در تهران برگزار شد و کشورهایی مثل آذربایجان، ازبکستان، افغانستان و عراق حضور داشتند، بعد از پیروزی بر چند رقیب مقام اول و مدال طلای مسابقات را به دست آوردم.

در فینال مسابقات بین‌المللی، من و دوستم که هم‌باشگاهی بودیم در مقابل همدیگر قرار گرفتیم و در نهایت من پیروز میدان شدم. بعد از پیروزی حسابی گریه کردم از یک طرف به‌دلیل اینکه به مرحله فینال رسیدم خوشحال بودم و از طرف دیگر ناراحت بودم که چرا دوستم را ناراحت کرده‌ام و شکست داده‌ام. خوشبختانه اینجا نیز با وساطت خانم مربی همه چیز ختم به خیر شد و این بهترین خاطره من از دوران ورزش حرفه‌ای کاراته است.

آرزوی المپیک

سمانه آرزوهای زیادی در سر دارد. او به روزهای رسیدن به المپیک می‌اندیشد. می‌خواهد یک روز بر سکوی المپیک بایستد و سرود ملی کشورش را از بالای آن سکو بشنود: «بزرگ‌ترین آرزویم این است که بتوانم ورزش کاراته را ادامه بدهم و با درخشش و کسب مدال طلای المپیک خانواده و همشهری‌هایم را خوشحال کنم».

لینک کوتاه