احمد غروبی، یکی از شهروندان محله جاهدشهر با استفاده از روش‌های خلاقانه و ابتکاری خود با استفاده مجدد از آب شرب مصرف شده خانواده درختان زیادی را پرورش داده است.
بین چند انبار ضایعاتی، پلاک ۷۷ دنیای دیگری است. دیدن آن همه گل و گلدان که رنگ سبز روستا را روی آن پاشیده‌اند، رؤیایی مبهوت‌کننده است و پایمان را سست می‌کند.
گل‌خانه نیری حدود ۴۰ سال است که در حدفاصل خیابان قرنی و چهارراه مجد، گل و گیاه مشهدی‌ها را تأمین می‌کند.
علی رنجبر، شهروند عاشق گل و گیاه کوچه پنجتن ۷۹ را شبیه تونلی جنگی کرده است او در طی زندگی شصت و چند ساله‌اش تا دلت بخواهد درخت کاشته است.
اهالی محل صاحب گل‌فروشی محله سعدآباد را با نام «مش‌ممدعلی» می‌شناسند. اکنون او سال‌هاست که از دنیا رفته و مغازه‌اش توسط نسل‌های بعد از او اداره می‌شود.
پلاک۲۳ خیابان محمدیه ۶ خانه‌ای منحصر به فرد است که ۸۰ نوع گیاه متفاوت در باغچه‌های آن کاشت شده و به شیوه‌های نوین آبیاری می‌شود.
او را با نام حسن گل‌فروش می‌شناسند و کمترکسی حسن را با فامیل شناسنامه‌ای‌اش (تناور زرمهری) به یاد دارد. حسن‌آقا با دو نوع گل مرتبط است، یکی گل‌فروشی و دیگری پیدا کردن استعدادهای گلزنی.