سراجی؛ رشته پولساز هنرستان بانو اجودی

فاطمه عاطفی| درس‌خواندن برایشان تفریحی شیرین است و باعث شده است هنوز دانشگاه‌نرفته، با تکیه بر خلاقیتشان درآمد کسب کنند. با همین الگو خیلی زود دست‌به‌کار شده و هنری را که در یک‌سال تحصیل در هنرستان یاد گرفته‌اند، در نمایشگاه عرضه کردند تا اولین قدم کاری را بردارند.

بازدید از نمایشگاه کوچکشان که تابلو کارگاه چرم‌دوزی دارد، در هنرستان بانو اجودی خیابان شهید کامیاب، ما را به جمع پرانگیزه و شادشان می‌کشاند. در انتهای کارگاه چرم‌دوزی هنرستانشان چند میز چیده‌اند.

روی میز‌ها پر از کیف مدرسه، کیف پول، جاکلیدی، کمربند و... است که خودشان درست کرده‌اند. محصولاتی که هرکدام نام شخص و گروهی را دارد و قرار است الگویی باشد برای کسانی که با این رشته جدید و کاربردی آشنا نیستند.

هنری با درآمد خوب

لینا عباسی دانش‌آموز پایه دهم رشته سراجی از اتباع کشور افغانستان است. او حدود یک‌سال پیش به ایران آمده است. گویا روز اولی که برای ثبت‌نام به مدرسه آمده، نمی‌دانسته این رشته چیست و چون راهی به‌جز ثبت‌نام در این رشته نداشته، به هنرجو‌های آن پیوسته است: «روز اول رشته سراجی برایم جذاب نبود، ولی با گذشت زمان هنر چرم‌دوزی را یاد گرفتم و جذابیت‌های هنرم را دیدم. کیف پول مردانه اولین کاری بود که تمام کردم.

خیلی سریع کیف را دوختم و دبیرانم مشوقم شدند. این هنر به دقت زیاد نیاز دارد و با تلاش فراوان می‌شود به درآمد خوبی در آن رسید. ضمن اینکه محصولاتش تاریخ مصرف ندارد. قصدم احداث کارگاه تولید کیف مشابه کاسبان خیابان وحید است.»

با چند ماه آموزش درآمد دارم

الهام محمدی هم‌کلاسی لیناست. او با داشتن پدری که فعال سراجی است، برای خودش آینده را روشن‌تر ترسیم می‌کند: «در این نمایشگاه از همه ما هنرجو‌ها نمونه‌کار هست. این یعنی علاقه به این رشته. به دانش‌آموزان توصیه می‌کنم که این رشته را انتخاب کنند، چراکه بازار کار برایش فراهم است.»

او بعد از چندماه تحصیل، حالا سفارش تولید کیف می‌گیرد. این موارد درحالی است که پدرش به او کار با دستگاه لیزر برای برش قطعات کیف را هم یاد داده است: «الان هم برش دستی و هم لیزری چرم را بلدم و به پیشرفتم در این رشته کمک کرده است.»

کسب‌وکار خانوادگی راه انداختیم

سحر و سپیده عین‌الله قضایی خواهرانی بودند که با راهنمایی برادرشان به‌سمت این رشته آمدند، درحالی‌که هیچ آشنایی با آن نداشتند. علاقه شان حالا آن‌ها را به درآمد رسانده است. آن‌طور که سپیده نقل می‌کند، تاکنون کار‌های زیادی تولید کرده‌اند و آخرین نمونه‌هایشان هم تولید سی جامدادی برای یکی از مدارس بوده است.

آن‌ها که با کمک برادرانشان کار با لیزر را برای برش قطعات کیف انجام می‌دهند، کسب‌وکار خانوادگی راه انداخته‌اند و قصدشان ادامه این کار و توسعه آن است. پریسا رضایی و فرحناز اسماعیل‌زاده از دانش‌آموزان دیگر این رشته هستند که هنر دستشان در انواع کیف در نمایشگاه به نمایش گذاشته شده است.

آن‌ها که چندسالی ترک تحصیل کرده بودند، برای برگشت به تحصیل انتخابی به‌جز رشته سراجی نداشتند. البته الان خوش‌حال‌اند و اقوامشان مشتری کارهایشان هستند.

اول خویشاوندان مشتری می‌شوند

مریم عاشوری پایه یازدهم سراجی است. او می‌گوید که همیشه دوست داشته است کار‌های هنری انجام دهد و قبل از چرم هم کار‌های دیگری را امتحان کرده است.

او با این جمله که اطرافیانش به او می‌گفتند کار‌های هنری عاقبت خوبی ندارد، صحبت‌هایش را شروع می‌کند: «دودلی در ثبت‌نام برای خیلی از ما در این رشته رخ داده است؛ اما آشنایی با کار و بازار آن باعث ماندگاری‌مان در این رشته شد.

همه دانش‌آموزان در دوره تحصیل به درآمد رسیدند. خود من با کمک دبیرانم چرم طبیعی می‌خرم و کار‌های مدرسه را می‌دوزم. جالب اینکه برای خریدار، کارهایمان به‌صرفه‌تر است، چون مثل نمونه‌های بیرون پول مارک را نمی‌گیریم.

علاوه بر آن، برای اقوام هم کار تولید می‌کنم. الان هم به‌دنبال تولید اثر هنری خاص و جدیدی در حوزه چرم هستم. برگزاری چنین نمایشگاه‌هایی ما را امیدوار می‌کند و در آینده حتما هنرم را با راه‌اندازی مغازه محصولات چرم ادامه خواهم داد.»