آیناز بَرَک قهرمان مسابقات کاراته کشوری است

وقتی پای انتخاب بین ورزش و درس و مشق پیش آمد، احتمال داشت مثل خیلی از هم‌سن‌وسال‌هایش علاقه نوجوانی‌اش را رها کند. احتمال داشت ورزش‌ برایش کم‌رنگ شود و حکم تفریحی را داشته ‌باشد که در اوقات فراغت سراغش می‌رود. اما او حالا هم ورزش می‌کند و هم درس می‌خواند و در هر دو  ممتاز و موفق است. آیناز دختری است که برای آینده‌اش هدف‌های بزرگی دارد و خودش را در قامت یک قهرمان می‌بیند.

آیناز بَرَک در ده‌سالگی کاراته را آغاز کرد، ورزش رزمی‌ای که هیجان روزهای کودکی‌اش را بیشتر کرده و همان‌طور‌که در مسابقات کشوری و استانی درخشیده است، این روزها با پنج‌ساعت تمرین در خانه و باشگاه، خودش را برای حضور موفق در اردوی تیم ملی و مسابقات آسیایی ژاپن که زمستان همین امسال در ژاپن برگزار می‌شود، آماده می‌کند.

هدیه شاگرد اولی

آیناز پانزده‌سال دارد و از پنج‌سال پیش، ورزش کاراته را حرفه‌ای دنبال می‌کند. دختر پرانرژی محله فرهنگیان به ما می‌گوید: انتخاب این رشته ورزشی خیلی اتفاقی بود و برمی‌گردد به تابستانی در کودکی‌ام و ایام تعطیلی درس و کتاب. ده‌ساله بودم که مادرم به‌عنوان هدیه شاگرد‌اولی کلاس سوم ابتدایی، من را در باشگاه ورزشی نزدیک خانه در رشته کاراته ثبت‌نام کرد. اوایل برای سرگرمی به آنجا می‌رفتم اما کم‌کم به این ورزش رزمی علاقه‌مند شدم و کاراته همه زندگی‌ام شد.

دعوت به اردوی تیم ملی

آیناز به‌دلیل همین سخت‌کوشی در چهارده‌سالگی صاحب ده‌مدال قهرمانی شده است. حکم‌هایی که نخستین آن‌ها به ده‌سالگی‌اش برمی‌گردد؛ او در سال‌های‌98، 99 و 1400 صاحب سه‌مدال طلا در مسابقات استانی رشته کن‌شین‌کان‌کاراته شد و جواز حضور در مسابقات کشوری را به دست آورد. 

ورزش جدا از حس خوبی که به من داده، کمک کرده است مستقل باشم

«کسب مقام سوم مسابقات کاراته بین‌المللی که در سال‌99 برگزار شد، کسب مدال طلا در دو بخش کاتا و کمیته مسابقات کشوری تبریز سال‌1400، قهرمانی مسابقات کشوری سبک کیوکوشین‌کاراته در تهران سال‌1400، کسب مدال طلا بخش کاتا و کمیته مسابقات بین‌المللی خاورمیانه که تیرماه امسال در مشهد برگزار شد و   قهرمانی مسابقات کاراته کشوری سبک آزاد در آبان‌1401 عناوینی است که در این سال‌ها به دست آورده‌ام و خداراشکر به اردوی تیم ملی نوجوانان کاراته بانوان ایران دعوت شده‌ام.»

باشگاه خانه دوم ماست

پاسخ دختر کاراته‌کار به این سؤال که «تا کجا می‌خواهد ادامه دهد؟» این است: ورزش جدا از حس خوبی که به من داده، کمک کرده است مستقل باشم، کارهایم را خودم انجام دهم و به‌خاطر این احساس خوبی دارم. اگر به من و بقیه بچه‌ها باشد، شبانه‌روز در باشگاه هستیم و اصلا خستگی را احساس نمی‌کنیم؛ در‌واقع باشگاه خانه دوم ما شده است.

آیناز خودش را برای مسابقات آسیایی ژاپن آماده می‌کند که دوماه آینده در ژاپن برگزار می‌شود. ورزشکار منطقه ما در این سن و سال آرزوهای بزرگی در سر دارد؛ یکی از آن‌ها قهرمانی المپیک است که برای آیناز به هیچ وجه دور از دسترس نیست.