ترک‌نشین موتور پدر، قهرمان شد

نویسنده

فهیمه شهری

موتورسواری او به سال 96 برمی‌گردد. او آن زمان هر هفته همراه دوستانش به طبیعت گردی می‌رفت، اما یک هفته، این برنامه کنسل می‌شود و یکی از دوستانش از او می‌خواهد که از این فرصت استفاده کنند و به پیست ثامن بروند. در آنجا او موتورسوارانی را می‌بیند که در حال تمرین و فراگیری این رشته هستند. از استادی که حضور داشته می‌خواهد اجازه دهد سوار بر موتور شود. استاد، کلاج، ترمز و گاز موتور را به صورت کلامی به او یاد می‌دهد و سپس تفقدی سوار بر موتور می‌شود و کنترل آن را در دست می‌گیرد.

صدای زوزه موتور که در باد می‌پیچد و چرخ‌هایی که با سرعت می‌چرخند آن‌قدر برایش جذاب بود که همه سختی‌ها را پشت سر گذاشته تا آرزویی که از کودکی در ذهن داشته است محقق کند. مهشید تفقدی سبحانی، بانوی 38 ساله موتور سوار ساکن محله امامت است. از کودکی با وجود اینکه پدرش در کنار موتور، ماشین هم داشته، او به موتورسواری علاقه نشان می‌داد و همواره از پدرش می‌خواست با موتور او را بیرون ببرد.

بزرگ شدن در کنار پدر و مادری ورزش دوست و ورزشکار موجب شده که از کودکی رشته‌های مختلف ورزشی را دنبال کند. او از ورزشکاران همیشگی سالن نزدیک منزلشان بوده است. دوازده سالگی رشته کیوکوشین را آغاز می‌کند و تا کمربند قهوه‌ای پیش می‌رود.

تسلط بر مربیگری از پانزده سالگی

دوران راهنمایی آن‌قدر به ورزش آمادگی جسمانی تسلط داشت که بعضی روزها، مربی‌شان کلاس را به او می‌سپرد، اما در این سن نمی‌توانست مدرک مربیگری بگیرد. او در این مقطع همراه پدرش به باشگاه سوارکاری هم می‌رفت و این رشته را نیز فراگرفت.

دوران دبیرستان، رشته‌های والیبال، هندبال و بسکتبال را تجربه می‌کند. علاقه‌اش به ورزش آن‌قدر زیاد بود که درس‌هایش را می‌خواند تا پدر و مادرش با حضور او در کلاس‌های ورزشی مخالفت نکنند. معلم ورزشش که به این علاقه و استعداد او واقف بود، پیشنهاد می‌کند در کنکور رشته تربیت بدنی را انتخاب کند او هم به این توصیه دل داده و کارشناسی را در رشته تربیت بدنی می‌گذراند.یکی از اولین اقداماتی که با ورود به دانشگاه انجام می‌دهد، گرفتن مدرک مربیگری در رشته آمادگی جسمانی است. پس از آن، مربیگری رشته‌های ایروبیک بزرگسالان، ایروبیک کودکان، اسپینینگ، بادی بیوتی، بدنسازی و پرورش اندام را هم می‌گیرد.او در کارگاه‌های تغذیه، مکمل‌ها، حرکات اصلاحی و دوپینگ نیز شرکت کرده است تا اطلاعات ورزشی‌اش را افزایش دهد.تفقدی کارشناسی ارشد را هم در گرایش «رشد» تربیت بدنی ادامه می‌دهد.

تجربه اولین موتوررانی

استاد، کلاج، ترمز و گاز موتور را به صورت کلامی به او یاد می‌دهد و سپس تفقدی سوار بر موتور می‌شود و کنترل آن را در دست می‌گیرد. تا این زمان او همراه پدرش بر ترک موتور می‌نشست و این اولین بار بود که خودش کنترل موتور را در دست می‌گیرد. درحالی‌که به طور معمول افراد مبتدی نمی‌توانند به تنهایی تعادل خود را حفظ کنند و مربی باید ترک موتور را بگیرد، تفقدی با روشن کردن موتور، شروع به دور زدن در اطراف پیست ثامن می‌کند. چند دور می‌زند، اما به دلیل اینکه اولین بارش بود، هنگام توقف هول می‌شود و نمی‌داند چطور موتور را متوقف کند. با این تجربه، لذت موتورسواری بیش از پیش بر دلش می‌نشیند و همانجا پرس‌وجو می‌کند تا ببیند چطور می‌تواند از فراگیران این رشته باشد.او که تک فرزند خانواده است ابتدا با دلواپسی‌ها و نگرانی‌های پدر و مادرش مواجه می‌شود، اما رضایت آن‌ها را جلب می‌کند و پس از خریدن یک موتور کراس 85 سی سی یاماها، در دوره‌های موتورسواری ثبت نام و در کمتر از یک ماه به موتور سواری تسلط پیدا می‌کند.

تمرین در کوه‌های شیب‌دار

این بانوی موتورسوار، پس از 3 ماه، اجازه حضور در پیست را می‌گیرد و پس از مدتی دیگر، با مجوز هیئت موتورسواری و اتومبیل‌رانی، تمریناتش در کوه‌های شیب‌دار را آغاز می‌کند. او در تمریناتش بارها آسیب دیده است، اما به گفته خودش زمین خوردن جزئی از موتورسواری است و اگر کسی از آن بترسد نمی‌تواند موتورسوار شود. او چندین بار پیش آمده که آسیب دیدگی‌هایش را از دیگران پنهان کرده است تا بتواند به تمریناتش ادامه دهد و در مسابقات حضور پیدا کند.تفقدی در این باره اظهار می‌کند: برای مربی، سلامت بدنی ورزشکار در اولویت قرار دارد، بنابراین اگر ببیند بدنت آسیب دیده مانع حضورت در تمرینات و مسابقات می‌شود، اما من این‌قدر دغدغه شرکت کردن در مسابقات را دارم که یک بار آسیب پایم که کشیده شده و خونریزی داخلی کرده بود، از خانواده و مربی‌ام پنهان کردم.

او سال 97 در راند دوم مسابقات فدراسیون موتورسواری و اتومبیل رانی پیست آزادی تهران، مقام سوم کشوری را به دست می‌آورد و با کسب این موفقیت، تمرینات با موتور 250 سی سی را آغاز می‌کند. تفقدی اکنون در حال تمرین برای رسیدن به مقام قهرمانی 250 سی سی است. گرچه خودش به گرفتن این مقام امیدوار است، اما در عین حال می‌گوید: در مسابقات، شانس و عوامل دیگری هم دخیل می‌شوند. به عنوان مثال در یکی از مسابقات، زمانی‌که باید موتور را گرم می‌کردم تا برای شرکت در مسابقه آماده باشد، شمع سوزاندم و تا آن را تعویض کردم بخشی از زمان را از دست دادم. این عوامل یا آسیب‌دیدگی‌هایی که در حین تمرینات برایمان پیش می‌آید در نتیجه نهایی مسابقه تأثیرگذار است، اما من تمام تلاشم را می‌کنم تا مقام قهرمانی را به دست آورم.

بزرگراه جای تک چرخ نیست

او توصیه‌ای هم به علاقه‌مندان موتورسواری دارد و می‌گوید: هیجان موتورسواری را در مکان امن پیست تجربه کنید و از انجام دادن رفتارهای نمایشی در بزرگراه‌ها و خیابان‌ها پرهیز کنید چراکه این کار جز اینکه برای خودتان و دیگران خطرآفرین باشد نتیجه دیگری ندارد.

او ادامه می‌دهد: در پیست تمام مسائل ایمنی لحاظ می‌شود و اگر اتفاقی بیفتد آسیب‌ها جزئی است، اما وقتی موتورسواران در خیابان‌ها با سرعت غیرمجاز حرکت می‌کنند و رفتارهای نمایشی انجام می‌دهند نه تنها جان خودشان در معرض خطر است بلکه بسیار پیش آمده که راننده‌ای به خاطر اینکه با موتور برخورد نکند به چپ یا راست متمایل شده و تصادف کرده است.

تفقدی با ابراز گلایه از کسانی که خارج از قوانین، به موتورسواری می‌پردازند، ابراز می‌کند: متأسفانه عده‌ای هستند که مانند موتورسواران حرفه‌ای، کلاه، دستکش، موتور مخصوص و دیگر تجهیزات تخصصی را دارند و وقتی به صورت غیرقانونی در کوه‌ها به موتورسواری اقدام می‌کنند دیگران به اشتباه فکر می‌کنند اعضای زیر نظر هیئت هستند. این باعث می‌شود که سختگیری هیئت بر ما که با مجوز و مطابق قوانین گفته شده تمرین می‌کنیم سخت‌تر شود.او در ادامه به گرانی لوازم موتور اشاره می‌کند و می‌افزاید: زمین خوردن و آسیب دیدن جزئی از رشته موتورسواری است. در هر تمرین ممکن است بارها و بارها زمین بخوریم و آسیب ببینیم، اما اکنون این‌قدر لوازم موتورهایمان گران شده است که وقتی زمین می‌خوریم بیشتر از اینکه نگران حال خودمان باشیم نگران موتور هستیم و نگاه می‌کنیم ببینیم آیا لوازمش آسیبی دیده یا نه چراکه حتی کوچک‌ترین وسایل قیمتش چند برابر شده است.

لینک کوتاه