علی فیضی‌زاده، چهل‌ویک‌ساله است که نیمی از سال‌های عمرش را در تراشیدن دیگ‌های سنگی یا همان « هرکاره » معروف مشهدی‌ها صرف کرده است؛ کاری که به‌گفته خودش، دیگر مثل گذشته رونق ندارد.
فقط ۳ درصد بافت محله زکریا، مسکونی و بیش از ۵۰ درصد آن اراضی و حریم است. کاربری‌های عمده محله زکریا پهنه‌‌های فضای سبز، توریستی و درمانی است.
رمضان معمر از هنرمندان قدیمی مشهدی است که ۲۹ سال از ۳۰ سال هرکاره سازی‌اش را به عشق فردوسی و در جوار مقبره وی گذرانده است. بسیاری از آثار او در موزه‌های معروف دنیا نگهداری می‌شود.
اکبر ثانی هنرمندی حجار است که سعی می‌کند از کوچک‌ترین قطعه‌های سنگ استفاده کند و ضایعات کمتری دور بریزد.
فاصله برج‌های سر‌به‌فلک‌کشیده تا این روستا پنج‌دقیقه هم نیست. شرکت آبادگران و توس‌گستر در این منطقه سرمایه‌گذاری کرده‌اند؛ آن‌ها از هر نوع امکاناتی برخوردارند، اما ساکنان اینجا از یاد رفته‌اند.
سراغ عباس رستمی، هنرمند سنگ تراش محله وحید را از هرکس که بگیری، دستت را می گیرد و مستقیم می آورد مغازه ای که پر از اشیای زینتی و سنگی است. دورتادور قفسه های مغازه پر است از کارهای سیاه قلم که روی سنگ حک شده است. روی زمین هم انواع قندان، هاون و قابلمه های ریزودرشت سنگی چیده شده است.همه وسایلی که در این حجره به فروش می رسد، حاصل ساعت ها کار روی سنگ است.