قبل از ورود به خانه باید آن انار را به‌سمت عروس پرت می‌کرد تا به او ثابت کند مرد خانه است. عروس باید مراقب می‌بود انار به سرش نخورد تا گربه داماد دم حجله کشته نشود.
محله آبکوه به احتمال زیاد باید همان «کاریز لبِ کوهی» نام برده شده در وقف‌نامه گوهرشاد، باشد. زمین‌های این روستا، چون از رودخانه بند گلستان و بازه طلخان مشروب می‌شده، به اراضی آبِ کوهی و بعد‌ها به آبکوه شهرت یافته است. قلعه آبکوه از موقوفات قدیمی آستان قدس رضوی است.
علی‌اصغر محمدیان سعدآباد می‌گوید: جوانان آبکوه هر روز به صورت ضربتی وارد خیابانی می‌شدند و پس از شعاردادن علیه شاه، متواری می‌شدند این تظاهرات چنان مشهور شده بود که هر شب رادیو بی‌بی‌سی آن را اعلام می‌کرد.
سه‌هیئت «جوانان بنی‌هاشم»، «جوادالائمه اتوبوسرانی» و «وارثین حسین (ع)» دست در دست هم داده‌اند تا طرح مهرورزی را که توزیع صبحانه گرم بین دانش‌آموزان نیازمند حاشیه شهر است اجرا کنند.
زهره طلوعی می‌گوید: گودال گوشله اوایل بازگشایی بولوار دستغیب پُر شد و خانه ما به همراه تعدادی دیگر روی آن ساخته شد. «گُوشَله» جایی بود که مردم گاوهایشان را در آن نگه می‌داشتند.
پلاک ۳۹ کوچه شهریار، خانه خانمی است به نام هراتیان، از ساکنان محله که منزلش را وقف کار‌های خیرخواهانه کرده است.
قلعه آبکوه انگار از همان زمان قلعه بودنش تاکنون درگیر مسائل و مشکلات فراوانی بوده است؛ ۴۰۰ سال پیش درگیر جنگ و غارت همسایگان و امروز زخم خورده ناامنی و مشکلات زیرساختی شهرنشینی.
کاری که پدرم و تیمش انجام داد، کار بسیار عجیبی بود و بهتر است بگوییم فقط جن‌ها در آن اعماق زمین می‌توانستند چاه بکنند و نفس بکشند.