کار کردن با گل و گیاه حس فوق‌العاده‌ای به انسان می‌دهد، در مدتی که ساکن تهران بودم از این همراه همیشگی دوران کودکی و نوجوانی خود دور افتاده بودم و حالا که در این فضا مشغول به کار هستم، وقتی گلی می‌کارم و بعد از کنار آن رد می‌شوم و متوجه حضور کسی می‌شوم که آن را نگاه می‌کند یا آن را بو می‌کند لذت می‌برم.
12سال بیشتر نداشت که تصمیم گرفت گاوداری بدون گاو پدرش را احیا کند. به اعتبار پدر مرحومش، با دست خالی از 5رأس دام شروع کرد. به سال نکشیده، 20رأس گاو داشت. زمین‌های آبا و اجدادی، فرصت مغتنمی بود برای نشان‌دادن خودش. این شد که 20هکتار از زمین‌های اطراف گاوداری را به زیر کشت گندم و جو برد. کنارش هم کاشت هندوانه و خربزه را امتحان کرد. علاقه‌اش به گل و گیاه سبب شد 100متر از آن همه زمین را برای دل خودش گل بکارد. 100متری که خیلی زود به 5هزار متر رسید.
با بزرگ‌ترشدن یا به عبارتی شهری‌شدن محله وکیل آباد، درختان توت بسیاری در داخل و حوالی محله خشک یا قطع شدند و کم کم محله حالت سنتی و روستایی خود را از دست داد. از طرفی محله، فضای سبز قابل ذکری هم نداشت که همسایه‌ها در آنجا گرد هم بیایند و ساعاتی را به گفت و شنود بنشینند، مجموعه این عوامل باعث شد تا زمین بایر و افتاده‌ای را که در اطراف منزل ما قرار داشت با هزینه شخصی به فضای سبزی زیبا بدل کنم.
هر کسی می‌تواند در صورت داشتن فضای مناسب در حیاط منزل، پشت بام و یا حتی بالکن، یک گلخانه کوچک برای تأمین دمای دلخواه گیاهان بسازد. تمام چیزی که برای انجام آن نیاز است، چند تکه چوب، مقداری پلاستیک سفید ضخیم و کمی چسب چوب است. کافی است با چوب‌ها محفظه‌ای به شکل یک مکعب ساخت و سپس پلاستیک را بر روی آن کشید تا گلخانه آماده شود، به همین راحتی
متخصص مغز و اعصاب ساکن احمدآباد که از کودکی با گل و گیاه عجین بوده یک‌سالی است در خانه خود باغ‌بامی درست کرده تا به قول خودش به جای پیمودن چند کیلومتر راه جاده با طی‌کردن چند پله به محیطی همچون باغ خود برسد