کوچه بوستان ۵/ ۱۹، معبری فرعی در محله جاهدشهر است که اولین سکونت‌ها در آن از حدود بیست‌سال پیش آغاز شد. این کوچه پر شده است از خانه‌های ویلایی که فضای کوچه را دل‌نشین و زیبا کرده‌اند.
جاهدشهر یکی از آبادترین محلات منطقه ۱۲ است که به «محله اولین‌ها» شهرت دارد، زیرا نخستین کاربری‌های تفریحی، آموزشی، فضای سبز و... منطقه در این محله ایجاد شده است. جاهدشهر بیابانی بود که جهادگران با همتشان آن را به شهر تبدیل کردند و به همین‌دلیل بیشتر ساکنانش، شاغل در جهادسازندگی و ایثارگران بوده‌اند و علت نامگذاری‌اش هم همین بوده است.
محله جاهدشهر جزو معدود محلات جدید شهری است. اولین ساکن این محله محمدعلی محمدزاده، جهادگری است که سال ۱۳۷۳ به‌همراه خانواده‌اش در مکانی که بیشتر شبیه بیابانی بی‌آب‌و‌علف بود، ساکن شد.
کسی از اهالی جاهدشهر در کوچه بوستان۱۴ سکونت ندارد، اما اکثر افراد با این معبر سروکار دارند، از خرید گرفته تا گشت‌زدن در بوستان بزرگش. این کوچه در حاشیه بوستان وسیع محله کشیده شده است.
علی‌آقا از وقتی به یاد دارد، پای تنور بوده است. او بین در و همسایه، معتمد محله و کاسبی خوش‌برخورد به حساب می‌آید که انسانیتش را از کسی دریغ نمی‌کند. نمونه آن هم دیوار مهربانی نانوایی‌اش است.
آقا‌محمود سرگلزایی که به‌واسطه کارمندی در شرکت پگاه، پایش به جاهدشهر بازشد، چهاردهمین سال مهاجرتش از سیستان‌و‌بلوچستان را می‌گذراند.
محمد عباس‌زاده جزو قدیمی‌ها و اولین ساکنان جاهدشهر است. سال۷۴ که زمین‌ها از شرکت تعاونی جهادسازندگی واگذار شد، خانه‌اش را ساخت و از سال۷۷ تاکنون در آن ساکن است.
مسجد امام‌خمینی (ره) اولین مسجد محله است. کلنگ مسجد را جهادی‌ها به زمین زدند. از سال ۸۲ که مسجد کامل شد، من با همسن و سال‌هایم در خیلی از برنامه‌ها و مراسم حاضر می‌شدیم.