به هنگام عقد، عروس را مقابل آینه و روبهقبله مینشاندند و هنگامیکه عاقد در حال خواندن خطبه عقد بود لازم میدانستند که عروس حتماً در آینه نگاه کند تا بدین ترتیب بختش همچون آینه صاف و روشن باشد.
داستان احداث مدرسه از یک سفر شروع شد، سفر آیتالله امامیکاشانی، تولیت مدارس شهیدمطهری در کشور، به مشهد. این مدرسه قرار است «اندیشیدن را یاد بدهید، نه اندیشهها را.»
وارد هر یک از کوچههای ابرده علیا که شوید، از یکی دو تا خانه و کمی سربالایی و سرازیری که گذر کنید، کم کم صدای خروش خفیف آب به گوش میرسد. آب سرد و خنکی که شاید هر لحظه وسوسه تان کند دل به دریا بزنید.
خیابان سجادیه ۳۵ که از یک سو به امیریه۲۴ میرسد، معبری است که دسترسیهای لازم برای ساکنانش فراهم شده است. این معبر فرعی پر از مجتمعهای مسکونی تراکمبالاست و مدرسه و بازار و همه امکاناتش در همین پنجسال اخیر فراهم شده است.
کنار زائرانی که وضو میگیرد، کودکانی هم هستند که فرصت را برای آببازی غنیمت میشمارند؛ ترکیبی دلنشین از آرامش عبادت و نشاط کودکی. بچهها درحالیکه قطرات آب بر صورتشان میپاشد، با خندهای معصومانه شادی میکنند.
در ورودیهای مختلف حرم امامرضا (ع)، معمولا زائران پیش از آنکه پا به صحنها بگذارند، زمزمهای از سلام و اذن ورود با خود دارند. در آستانه هر ورودی، تابلوی «اذن ورود» یادآوری دلنشینی است که پیش روی زائران قرار گرفته است.
