این فضای پانصد‌متری، همچون فرهنگ‌سرای کوچک توانسته است طی ۳۰ سال به ۳۰هزار نونهال، قرآن بیاموزد و ۱۵هزار بانوی سرپرست خانوار را فارغ از تابعیتشان، خودکفا کند.
یخچال‌های ویترینی در مغازه‌های مواد پروتئینی، سوپرمارکت‌ها، لبنیاتی‌ها و رستوران‌ها دیده می‌شود. فروشگاه‌هایی که اگر گذرتان به خیابان شهیدمحسن کاشانی افتاده باشد، با انواع آن روبرو شده‌اید.
جایی که حالا خانه کوزه‌کنانی در آن قرار دارد، روزگاری بخشی از محله اعیان‌نشین چهارباغ بوده که به داشتن عمارت‌های باشکوه در دل باغ‌های سرسبز معروف بوده است. خانه کوزه‌کنانی در طول سالیان چندباری بازسازی شده است.
در دهه۷۰ با فروش زمین‌ها توسط کشاورزان، روند سکونت مردم و شکل‌گیری خیابان زمرد در محله هدایت آغاز شد. بیشتر خانه‌های این کوچه به سبک معماری جدید ساخته شده است و عمری کمتر از بیست‌سال دارد.
خانه‌ای بزرگ در سناباد یک است که حدود یک‌سالی می‌شود به فضایی هنری تبدیل شده و کارگاه‌های رشته‌های مختلف هنری از‌جمله سفالگری، معرق‌کاری، ویترای، قالی‌بافی، نقاشی، حکاکی روی سنگ و خوش‌نویسی در این خانه فعال است.
در گشت‌وگذاری ساده، نوشته روی یک سنگ قبر در آرامستان قدیمی خواجه ربیع توجه ما را به خودش جلب کرد: میرحسین حسینی؛ فرزند میرزاکوچک خان جنگلی! درحالیکه شنیده بودیم که میرزا اصلا هیچ بچه‌ای نداشته است.
