در دهه۷۰ با فروش زمین‌ها توسط کشاورزان، روند سکونت مردم و شکل‌گیری خیابان زمرد در محله هدایت آغاز شد. بیشتر خانه‌های این کوچه به سبک معماری جدید ساخته شده است و عمری کمتر از بیست‌سال دار‌د.
خانه‌ای بزرگ در سناباد یک است که حدود یک‌سالی می‌شود به فضایی هنری تبدیل شده و کارگاه‌های رشته‌های مختلف هنری از‌جمله سفالگری، معرق‌کاری، ویترای، قالی‌بافی، نقاشی، حکاکی روی سنگ و خوش‌نویسی در این خانه فعال است.
در گشت‌وگذاری ساده، نوشته روی یک سنگ قبر در آرامستان قدیمی خواجه ربیع توجه ما را به خودش جلب کرد: میرحسین حسینی؛ فرزند میرزاکوچک خان جنگلی! درحالیکه شنیده بودیم که میرزا اصلا هیچ بچه‌ای نداشته است.
فلسفه چراغ‌برات را مردم مشهد خوب می‌دانند. سنتی دیرینه که هر سال دو روز مانده به میلاد‌منجی عالم بشریت فضای آرامستان‌های شهر را متفاوت می‌کند.
اوایل دهه ۸۰ که مجتمع مسکونی سلحشوران ساخته شد، معبر محمدیه ۲۰ هم به عنوان یکی از راه‌های ارتباطی این مجتمع شکل گرفت، اما به‌مرور زمان با وجود آسفالت معبر، اکثر زمین‌های خالی حاشیه مسیر همین طور بایر ماند.
ساخت صحن قدس دهه ۶۰ در دستور کار قرار گرفت و در سال ۱۳۷۰ ساخت کالبدی آن به اتمام رسید. در سال ۱۳۷۳ نیز کار کاشیکاری و تزئینات آن تمام شد. اما تزئینات آن سه سال بعد تکمیل شد.
