فاطمه ماهری از خاطراتش در رباط طرق می‌گوید: انتهای رباط‌طرق ۶ آسیاب آبی بود. آن‌زمان نانوایی نداشتیم؛ به‌همین‌دلیل مردم گندم‌هایشان را به آسیاب آقای گلابچی می‌آوردند.
مدتی بعد برای تیم مدرسه انتخاب شدم و در مسابقاتی که در ناحیه برگزار شد مقام اول را به دست آوردیم و از آنجا به تیم ناحیه راه پیدا کردم، تا اینکه یک روز قیاسی، از تیم فرش‌مشهد بازی مرا دیدند و برای این تیم انتخاب شدم.
عزت خداشناس با وجود علاقه شدید به معلمی در یک اتفاق ساده، به پزشکی علاقه‌مند شد: به‌دلیل تب شدید نزد پزشک خانوادگی رفتیم. با اولین لمس گوشی معاینه، لرزیدم و شوکه شدم. پزشک شکلاتی به من داد که هنوز طعمش زیر زبانم است.
خدیجه عزیزی سال‌ها با معلولیت جسمی زندگی کرده و اوقات فراغتش با ورزش پُر شده است آن‌هم نه آماتور بلکه حرفه‌ای. او همیشه در سطوح بالای قهرمانی کشور حضور داشته است یا در رتبه نخست ایستاده یا دوم.
طا‌ها قادریان‌فر یکی از ورزشکارانی است که افتخارات زیادی برای محله و مشهد کسب کرده و با عزم و اراده خود توانسته به‌عنوان یکی از اعضای تیم فرمانیه در لیگ دسته یک نوجوانان پسر در سال۱۴۰۴ مقام اول و مدال طلا را به دست آورد.
هانیه جهانی می‌گوید: همیشه عاشق نقاشی بوده‌ام و از زمانی که می‌خواستم کنکورم را در رشته تجربی بدهم به دنبال رشته هنر هم رفتم و این علاقه را به صورت جدی دنبال کردم تا اینکه بحث آموزش نقاشی برایم پررنگ شد و اکنون مدرس نقاشی‌ام.
