روایت محمدعلی سنجری از جوی آب گناباد محله احمدآباد
سنجری میگوید: جوی آب گناباد از اینجا رد میشد. مادران کنار جوی آب، ظرف و رخت میشستند و با اتمام کارشان، با سنگ، راه آب را میبستیم تا حوضچه درست شود؛ بعد هم آبتنی میکردیم.
سنجری میگوید: جوی آب گناباد از اینجا رد میشد. مادران کنار جوی آب، ظرف و رخت میشستند و با اتمام کارشان، با سنگ، راه آب را میبستیم تا حوضچه درست شود؛ بعد هم آبتنی میکردیم.
ابراهیم فاروقی خادم مسجد فاطمیه هراتیها میگوید: در یکی از زمستانهای چندسال پیش، مردی از شهرستان به مشهد رسید. غریبهای خسته، اما مؤدب، که بعداز نماز، از من خواست اجازه دهم شب را در مسجد بماند.
«گواهی» با هدایتهایش، خانههای تاریخی بسیاری را در مشهد زنده کرده است. او مردی است که انگشتانش نه فقط مرمتگر، که مترجم زبان خاموش دیوارهای تاریخی شده است تا روایت و قصه آنها را تعریف کند.
حسین ایروانی ۷۰ درصدی جانبازی دارد و ۸۸ ماه را در اسارت بعثیها گذرانده است. او میگوید: در اردوگاه خانم دکتری برای درمانم حاضر شد، اما همانجا وقتی جراحت سرم را دید گفت: «این میمیرد، نیاز به درمان ندارد.»
شیما شاهمنصوری اولین بانوی خراسانی است که در رشته دو و میدانی صاحب مدال جهانی شده است. داستان او کمی شباهت دارد به داستان دونده شدن استاد باغبانباشی؛ استعدادی که ناگهان کشف شد.
در خیابان آیتالله عبادی، گوشهای از محله فاطمیه، آتلیهای قرار دارد که کوشیده است مراسم عروسی مشتریانش را با یک فولکس قرمز رنگ رینگ اسپرت خاطرهانگیز کند.