آرزو کیانیآرا، هندبالیست مشهدی تیم ملی است که چهارده سال درخشش در این رشته نمادی از استقامت و تلاش بیوقفه اوست. انعطافپذیری فوقالعادهاش در میدان بازی، موجب شده به او لقب «آچار فرانسه» تیم ملی را نسبت دهند.
این گروه کارشان این است که بگردند توی محله و مشکلات را حل کنند؛ انگار اولویت زندگیشان همین شده است که گرههای زندگی دیگران را با همان کموزیادی که خودشان دارند، باز کنند؛ از تهیه جهیزیه تا جمعوجور کردن دورریختنیها.
من شمام میخائیل هستم. متولد ۱۳۱۵ در لسآنجلسِ آمریکا، مادرم روس بود و پدرم آمریکایی، بعد از آمدن به ایران مسلمان شدم و نام فتانه افشار را برای خودم انتخاب کردم.
یسنا توپکانلو آنقدر ساکت و آرام است که گمان نمیکنی اهل رزم باشند، اما در سال گذشته که ورزش هاپکیدو را شروع کرده، دو مقام استانی و یک مقام کشوری کسب کرده است.
سال ۸۸ که زهره کشتیدار در مجتمع کیان ساکن شد، هنوز خیلی از واحدها خالی از سکنه بود. زهرهخانم از آن موقع هماهنگکننده رفتن به کوه، سینما و هر تفریح دیگری شده و بچههای همسایهها و مادرانشان نیز در این مسیر همراهش هستند.
رضا مهاجری میگوید فوتبال برایش رؤیا بوده و همه عمرش را فدای همان رؤیا کرده است. از زمینهای خاکی گنبد تا ورزشگاه تختی مشهد، از اتاق تحریریه تا نیمکت لیگبرتر، هرجا که رفته، فوتبال با او همراه بوده است.
