یکتا میگوید: تولد پنجسالگیام بود که داییام برایم یک بسته کبریت قدیمی هدیه آورد. چند روز فقط عکس جعبهها را نگاه میکردم و لذت میبردم. پدر و مادرم که ذوقم را دیدند، تشویقم کردند تا اگر دوست دارم کبریتهای بیشتری جمع کنم.
زهرا ریاحینژاد برای انجام کاری ویژه به مدرسه آمده بود که با یک جمله ساده ولی صادقانه یکی از دانشآموزان، چهرهاش را تغییر داد و فکرش را مشغول کرد. آن سؤال کوچک نهتنها آن روزش را بلکه ذهنیت زهراخانم را برای همیشه تغییر داد.
آیدا عربی در مدت سه سال فعالیت در رشته دفاعشخصی پیشرفت خوبی داشته و توانسته چندین مقام اول در استان و کشور بهدست آورد. او که کمربند مشکی این ورزش را دارد، بین دوستان باشگاهیاش به «اعجوبه» شناخته میشود.
برای الهه غفوریان، پرستاری فقط یک شغل نیست؛ رؤیایی است که از کودکی در دلش جوانه زده است. الهه بیش از سیزده سال است روپوش سفید پرستاری را به تن دارد. او روزهای تلخ و شیرین زیادی را در این سالها از سر گذرانده است.
آزاده خدیویزند، آرایشگر محله شهید فرامرزعباسی از ۲۰ سالگی وارد حرفه آرایشگری شد و در کنار آن به کارآموزان و هنرجویان علاقهمند به آموزش تخصصی در این زمینه میپردازد، زیرا معتقد است در هر زمینه از زیبایی به متخصص آن نیاز است.
خیریه فاطمهالزهرای گلشهر، ۵۵ سالمند را تحت پوشش دارد. سکینه هاشمی، بانی و درواقع آغازکننده چنین فضایی بوده و ۶-۷ سال با حمایتهای تعدادی از دوستانش، هدفش را زنده و پایدار نگه داشته است.
