ریحانه کریمی قدوسی در تیم‌های سرخس، فولاد مشهد و سه سالی را هم در یکی از آکادمی‌ها، فوتبال بازی کرده است، اما به‌دلیل شکستگی استخوان ساق پا نتوانسته با این آکادمی ادامه بدهد. او این‌روز‌ها به عنوان دستیار مربی مشغول کار است.
حسن مقنی یکی از قدیمی‌ترین کالسکه‌دار‌های کوهسنگی، با وجود این‌که اسب روسیِ وحشی با سُمش راست کوبید بین دو ابرویش و چشم چپش را از حدقه درآورد و کور شد، هنوز با آن‌ها دل می‌دهد و قلوه می‌گیرد.
شهرزاد لعل بذری، دختر جوان داستان‌نویس مشهدی است که هم پدر و هم مادرش نویسنده هستند. او تا حالا چندین جایزه کشوری برده و از ده سالگی پای ثابت جشنواره‌های داستانی بوده است.
آتش‌پاد دوم «مجیدشادی» می‌گوید: یکی از تلخ‌ترین حوادثی که به چشم دیدم، حادثه قطار نیشابور بود. در این حادثه از منبعی غیررسمی به همسرم اطلاع دادند که من و دو نفر دیگر فوت کرده‌ایم.
علی حاتمی می‌گوید که هیچ‌وقت فکر نمی‌کرده درس طلبگی، روزی او را به دنیای سنگ‌ها برساند، اما همان بار اول، در یک جلسه آموزشی، وقتی نخستین سنگ را به دست گرفته، چیزی در دلش تکان خورده؛ حالا این علاقه، تبدیل به بخشی از زندگی اش شده است.
مسعود غریب با دیدن موفقیت نسرین شاهی پس از کسب سهمیه المپیک پاریس، در مسیر قهرمانی رشته تیراندازی قرار گرفت. خودش می‌گوید: با خودم گفتم شاید من هم بتوانم! تست دادم و چون بدنم ورزیده بود، گفتند بهتر است در رشته تیراندازی با تفنگ کار کنم.
