بتول بهرامی از سال۱۳۸۱ که روزگار، همسرش را از او گرفت، قرار شبانه‌اش با حرم ترک نشده است. او نیمه‌شب راهی زیارت می‌شود و تا بعد‌از طلوع خورشید آنجا می‌ماند.
محبوبه قربانی سرانگشت‌هایش را نشانمان می‌دهد و می‌گوید: برای ما لامسه، حس مهم‌تری است و با همین سرانگشت‌ها کلمات را می‌خوانیم و می‌فهمیم. با خنده می‌گوید: انگشت‌هایم طوری کار می‌کنند که کم‌کاری چشم‌ها به چشم نمی‌آید.
مهربانی‌ها بین همسایه‌های کوچه معاد۴۸ ریشه‌دار و ادامه‌دار شده است و آدم‌های مختلف در این روند نقش داشته‌اند، از‌جمله شهربانو حسن‌زاده که توسط همسایه‌ها به ما معرفی می‌شود.
«محمد فیوجی» مسئول نانوایی کاظمی و «علی بخشی‌پور» شاطر این نانوایی در محله وحید هستند. آن‌ها از ۳۰ سال گذشته نان می‌پزند و به دست مردم می‌دهند.
روزی که سلطان علی مرادی می‌خواست راهی سوریه شود؛ گفت: «می‌روم سرباز بی‌بی‌زینب (س) و بی‌بی‌رقیه (س) باشم.» اهل خانه، علی را با پیشوند «سلطان» ادا می‌کردند. او سلطان مدافعی بود که در این راه شهید شد.
حمیدرضا حافظ‌شجری در ۱۱ سالگی دیپلم افتخار «مقام اول بازیگری مرد» را در بیست‌وسومین جشنواره تئاتر استان به دست آورد، همان موقعی که در دبستان منظورالمهدی محله دروی درس می‌خوانده است.
