حقیقت این است که «هیچ» خانه‌ای را نه در روستای پاژ و نه در هیچ‌جای دیگر نمی‌توان به فردوسی بزرگ نسبت داد؛ زیرا هزار سال از زمان حیات فردوسی می‌گذرد و اکنون دیگر نشانی از خانه‌های آن زمان باقی نمانده است.
سیل هولناک سال ۱۳۲۹، عملا بخش‌های بزرگی از محله عیدگاه و پایین‌خیابان را از بین برد و نیرو‌های نظامی برای مهار بحران، وارد عمل شدند.
قدیمی‌های مسجد بالاخیابان از ۳۰ سال پیش مراسم گلباران حرم را در روز ولادت حضرت رضا (ع) اجرا می‌کنند.
وقتی سلطان‌حسین‌میرزا نیرالدوله والی خراسان شد، تلاش کرد آب پاکیزه‌ای برای مسجد گوهرشاد فراهم کند. او آب لوله‌کشی را از باغ منبع به مسجد گوهرشاد آورد تا نخستین لوله‌کشی به سبک جدید در مشهد رقم بخورد.
روزنامه اطلاعات می‌نویسد: ده‌ها نفر نامه می‌نویسند یا تلفن می‌کنند که ما حاضریم قلب خود را دراختیار پروفسور برنارد بگذاریم تا برای پیوند به انسان‌هایی که در آستانه مرگ قرار دارند، مورد استفاده قرار گیرد!
امروز کمتر نشانی از مزرعه قدیمی چهنو وجود دارد و چنین به نظر می‌رسد که تاریخ پرفرازونشیب آن در قالب نام کوچه‌ای قدیمی که امروز از حدود عیدگاه تا قلب محله قدیمی سرشور امتداد پیدا کرده، خلاصه شده است.
سقف و ستون خوردن بیمارستان منتصریه حاصل یک اعتماد دوطرفه، وفای به عهد و قول‌وقراری است که حوالی ۱۱۲ سال پیش، میان دو عاشق گذاشته می‌شود؛ محمدحسن‌میرزا منتصرالملک و همسرش، رابعه‌خانم قهرمان.