کوچه بوستان ۵/ ۱۹، معبری فرعی در محله جاهدشهر است که اولین سکونت‌ها در آن از حدود بیست‌سال پیش آغاز شد. این کوچه پر شده است از خانه‌های ویلایی که فضای کوچه را دل‌نشین و زیبا کرده‌اند.
حاج‌حسن ملا‌سیدعلی تعریف می‌کند: کلاته‌برفی در گودی بود؛ برای همین همیشه برف باد پیچه می‌کرد و درست در ورودی قلعه که امروز تابلو شاهنامه ۱۸ دارد، خیمه می‌کرد. این برف تا یک ماه بعد عید هم آب نمی‌شد.
هدایت گواهی که از دو سال پیش مسئولیت مرمت خانه قاجاری سوهانگر را به عهده دارد، درباره نقاشی صد ساله روی یکی از دیوارهای این خانه می‌گوید: این بزرگ‌ترین نقاشی بنا‌های تاریخی در بافت تاریخی موجود در مشهد است.
ردیف نشسته‌اند در کوچه آیت‌الله شیرازی ۱۷، بهجت‌یک؛ روی دیوارک باغ‌موزه و تکیه‌داده به نرده. اینجا پاتوق انگشترفروش‌هایی است که از شاه مقصود تا فیروز چینی هم دارند!
گذر «حوض‌لقمان» که بعدها به «کوی سعادت» رسید، قدیمی‌ترین کوچه خیابان عبادی است که مشهدی‌ها آن را با نام «محمد قصاب» می‌شناسند.
در معابر محله نوفل‌لوشاتو آپارتمان سازی کمتر به چشم می‌خورد و بیشتر خانه‌ها، بافت قدیمی خود را حفظ کرده است. نوفل ۱۸ یکی از این معابر است. کوچه‌ای کوتاه با خانه‌های اغلب ویلایی که بیشتر آنها دوممر هستند.
