سال ۶۱؛ سیل و طوفان صد‌ها خانه را در مشهد ویران کرد، کمر صد‌ها اصله درخت را شکست و سبب شیوع بیماری‌های فراوانی در شهر شد.
«ذوالفقار مهندس» در سال ۱۲۸۴ قمری یک نقشه از شهر مشهد کشیده که جزئیات بسیار زیادی از وضعیت ساختاری حرم و محیط شهری اطراف آن ارائه می‌دهد. او اولین ایرانی است که نقشه شهر‌های کشور را ترسیم کرده است.
بازارچه مسجد در محله فاطمیه بعد از گذشت ۴ سال، جای خود را بین مردم باز کرده است. این بازارچه فقط محلی برای دادوستد نیست؛ جایی است که زنان محله، توانمندی‌های خود را به نمایش می‌گذارند.
در بلوار رسالت یکی از اولین چیزهایی که به چشمتان می‌خورد، انبارهای پرشمار ضایعات است. انبارهایی که داخل آن‌ها پر است از انواع و اقسام زباله‌های تر و خشک است که وظیفه جداکردنشان را زنان و کودکان به عهده دارند.
سال ۱۳۲۰ هیئتی‌ها به‌شکرانه سرنگونی حکومت دین‌ستیز رضاشاه تصمیم گرفتند در همان محلی که خیمه هیئت برپا می‌شد، مسجدی تاسیس کنند و نام آن را گذاشتند «ابوالفضلی».
حدود بیست‌غرفه هر‌ماه در زیرزمین حسینیه و خیریه دخت پیامبر (ص) برپا می‌شود؛ خانم‌هایی که با تکیه بر توانمندی‌های خود، محصولاتی متنوع از‌جمله پوشاک، زیورآلات و... را عرضه می‌کنند.
