سرشماری انجامشده در مشهد شامل شش محله اصلی بود: نوغان، سرشور، عیدگاه، سراب، پایینخیابان و بالاخیابان. براساس این سرشماری، جمعیت کل مشهد ۵۷هزارو۲۸۷ نفر و تعداد خانهها ۷هزارو۶۶۷ باب ثبت شده بود.
حاشیه بوستان زیتون در خیابان مفتح، محل نمایش توانمندی های تولیدکنندگان شده؛ از دست سازههایی با صدف که خاطرات دریا را به یاد میآورد تا خراطیهایی که هنوز، عطر چوب درختان جنگلی را به یادگار دارند.
مسجد علی بنابیطالب (ع) در زمان حیات آیتالله فقیه سبزواری تأسیس شد و از اولین مساجد محله طلاب بود. این مسجد که در اختیار بیماران جذامی بود را حالا فرزندان بیماران جذامی اداره میکنند.
دارالشرع یک مَسنَد حقوقی بود؛ مسندی که یک مجتهد صاحبفتوا آن را در اختیار داشت. این مجتهدان معمولا دانشآموختگان حوزههای بزرگ علمیه در اصفهان، تهران، نجف و همچنین مشهد بودند و از مراجع اعلم و مشهور اجازه فتوا داشتند.
کانون حضرت خدیجه (س) که آغازش با احساس نیاز بانوان محله طبرسی شمالی، در میان کمبودهای فرهنگی شکل گرفت، حالا بعد از ۱۴ سال توانسته است بستر مناسبی را برای فعالیتهای فرهنگیوهنری خانمهای محله فراهم آورد.
سفرنامه سیدحسن موسویاصفهانی از مشهد، مکه و عتبات مصادف با سفر او به این سرزمینهای مقدس به خط خودش نگاشته شده است. مهمترین امتیاز این سفرنامه آن است که نویسنده طی آن مرقد یازده امام را زیارت کرده است.
